Στιγμές ανθρώπων λίγο πριν τον θάνατό τους - ΒΙΝΤΕΟ

Στιγμές ανθρώπων λίγο πριν τον θάνατό τους - ΒΙΝΤΕΟ

Δείτε το βίντεο:

Μυστήρια μέρη που σχεδόν "σβήστηκαν" από τον χάρτη (ΒΙΝΤΕΟ)

Μυστήρια μέρη που σχεδόν "σβήστηκαν" από τον χάρτη (ΒΙΝΤΕΟ)

Τρομακτικές ιστορίες για μαζικές εξαφανίσεις πληθυσμών, ακόμη και ολόκληρων πόλεων:

Τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια (ΒΙΝΤΕΟ)

Τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια (ΒΙΝΤΕΟ)

Γρίφοι και υποθέσεις για πολύ πολύ δυνατούς λύτες:

Αστικοί μύθοι από το βικτοριανό Λονδίνο που τρομάζουν

Αστικοί μύθοι από το βικτοριανό Λονδίνο που τρομάζουν

Διαβάστε:

1862: The Great Garroting Panic (Ο μεγάλος πανικός του στραγγαλισμού)

Πίστευαν, ότι μια ομάδα εγκληματιών καραδοκούσε στην πρωτεύουσα, στραγγαλίζοντας οποιονδήποτε άτυχο βρισκόταν στο πέρασμα τους. Ένα ατυχές μέλος του κοινοβουλίου, ο Hugh Pilkington, είχε ήδη πέσει θύμα τους, καθώς πήγαινε στο σπίτι του.

Ο Pilkington ήταν θύμα ληστείας και πολύ πιθανόν πνίγηκε -αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αυτό το τυχαίο περιστατικό εξερράγη στη φαντασία του κοινού. Και αυτό οφειλόταν στις εφημερίδες και τα περιοδικά, που ανατροφοδοτούσαν μια φρενίτιδα για το ότι δεν μεταφέρονταν στην Αυστραλία ή τις δραστηριότητες των παρανόμων (οι παράνομοι κυκλοφόρησε με προσωρινή άδεια), καθώς και την προφανή αναποτελεσματικότητα των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων για τους εγκληματίες. Ως αποτέλεσμα, το 1863 το Κοινοβούλιο ψήφισε το νόμο για τους στραγγαλιστές (Garrotters Act), ο οποίος επανέφερε σωματική τιμωρία για ένοπλη ή βίαιη ληστεία, και το 1864 το νόμο περί Υποτέλειας ποινικού (Penal Servitude Act), που έκανε υποχρεωτική την αστυνομική επιτήρηση των αδειούχων εγκληματιών.

Spring-Heeled Jack

Τον Οκτώβριο του 1837, η μικρή Mary Stevens πήγαινε με τα πόδια στο Lavender Hill, όπου δούλευε ως υπηρέτρια. Καθοδόν μέσω του Clapham Common, μια παράξενη φιγούρα όρμηξε πάνω της από ένα σκοτεινό σοκάκι. Άρχισε να την φιλάει στο πρόσωπό, ενώ έσκιζε τα ρούχα της με τα νύχια του, πριν τραπεί σε φυγή. Την επόμενη μέρα, η ίδια φιγούρα προκάλεσε τη συντριβή μιας άμαξας πριν πιάσει φωτιά και γελώντας πήδηξε ένα ψηλό τοίχο και εξαφανίστηκε. Ο θρύλος του Spring-Heeled Jack είχε γεννηθεί.

Αργότερα οι The Times ανέφεραν την υπόθεση Jane Alsop: τη νύχτα της 19ης Φεβρουαρίου 1838, άνοιξε την πόρτα σε κάποιον που ισχυριζόταν ότι είναι αστυνομικός και ο οποίος της είπε να φέρει μαζί της φως, ισχυριζόμενος ότι "πιάσαμε τον Spring-Heeled Jack εδώ πίσω". Έφερε στον "αστυνόμο" ένα κερί και παρατήρησε ότι εκείνος φορούσε έναν μεγάλο μανδύα. Του έδωσε το κερί και εκείνος έσχισε τον μανδύα του, ξερνώντας μπλε και άσπρη φλόγα από το στόμα του, ενώ τα μάτια του έμοιαζαν με "κόκκινες μπάλες φωτιάς". Όρμηξε πάνω της με τα μακριά νύχια του, αλλά εκείνη κατάφερε να του ξεφύγει.

Για 10 χρόνια, ο Spring-Heeled Jack οργίαζε στην βικτοριανή φαντασία. Τον είχαν δει σε όλη την πόλη, συστάθηκε μια επίσημη έρευνα και δικάσαν κάποιον που πίστευαν ότι ήταν το τέρας. Πολλοί πίστευαν ότι ήταν το alter-ego ενός τρελού Μαρκήσιου, ο οποίος είχε τα χρήματα για να σχεδιάσει μια τέτοια μεταμφίεση και το χρόνο να κάνει φάρσες στους ανθρώπους.

Γιατί όμως πίστεψαν τον μύθο; Αυτό είναι μάλλον μια μακρά και περίπλοκη ιστορία. Αλλά βασικά, φαίνεται να είναι μια κλασική περίπτωση μαζικής υστερίας -βοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από κάποιον περιστασιακό φαρσέρ, πολλές δεισιδαιμονίες και φυσικά την έκρηξη των ΜΜΕ της εποχής.

Doubles and Doppelgangers

"Doppelganger" είναι ένας παραφυσικός σωσίας ενός ζωντανού ανθρώπου. Πάει αυτό, το εξηγήσαμε. Οπότε το "Doubles and Doppelgangers" θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν "σωσίες και σωσίες-φαντάσματα".

Ιστορίες με αυτόν τον μύθο εμφανίστηκαν στον Τύπο όταν ένας στρατιώτης του Εμφυλίου έβλεπε τον εαυτό του στην απέναντι πλευρά της Tavistock Square κάθε πρωί καθώς πήγαινε με τα πόδια σπίτι του από την δουλειά του: "Προσπάθησε να τον κυνηγήσει, αλλά μόλις ο σωσίας του έστριψε σε μια γωνία εξαφανίστηκε".

Μια γυναίκα είδε ένα όραμα της αδερφής της στην Russell Square την ίδια ώρα που εκείνη πέθαινε. Η πριγκίπισσα Marie Lichtenstein, που έμενε στην έπαυλη Jacobean στο Holland Park έγραψε μια ιστορία του κτιρίου στην οποία δήλωνε ότι "Είτε σεβόμαστε την παράδοση ή όχι, είναι γεγονός, ότι κάθε φορά που η κυρία του Holland House συναντά τον εαυτό της, ο θάνατος πλανάται γύρω της".

Ένας λόγος που πίστεψαν τον μύθο είναι ότι όταν η Βρετανία έγινε η πρώτη αστική κοινωνία στον κόσμο, το Λονδίνο έγινε η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου. Από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στις αρχές του αιώνα αυξήθηκαν στα πέντε εκατομμύρια στο τέλος του. Η μέτρια γεωργιανή αρχιτεκτονική αντικαταστάθηκε από νεο-γοτθικά και νεο-κλασικά βικτοριανά δημόσια κτίρια. Ξενοδοχεία, γραφεία και πολυκατοικίες από ασβεστόλιθο ή τούβλο και τερακότα εμφανίστηκαν στην πόλη σαν γίγαντες. Το νέο περιβάλλον επηρέασε τους κατοίκους του. Τόσος κόσμος μαζεμένος σε ένα μέρος, σε μια κλίμακα που δεν είχε υπάρξει πριν, δημιούργησε μια δίνη από αγνώστους ολόγυρα. Η ιδέα της προειδοποίησης του θανάτου δεν ήταν νέα: υπήρξαν αναφορές για παρόμοιες περιπτώσεις από τον 17ο αιώνα. Αλλά αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Μια αστική φρίκη που φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα μέσα στην απεραντοσύνη της αναπτυσσόμενης μητρόπολης.

The Black Sewer Swine of Hampstead (Ο Μαύρος Βόθρος των Χοίρων του Hampstead)

Οι κάτοικοι του Λονδίνου πίστευαν ότι οι υπόνομοι της πόλης ήταν γεμάτοι με τερατώδη γουρούνια που μια μέρα θα απελευθερώνονταν και θα επέδραμαν στην πόλη.

Ένας κλασσικός αστικός μύθος. Ένα γουρούνι μπήκε με κάποιον τρόπο σε έναν βόθρο, έκανε απογόνους και τρεφόταν με τα σκουπίδια. Αναφέρθηκε ακόμη και στην Daily Telegraph το 1859. Φυσικά οι υπόνομοι είναι κάτι σημαντικό για την πόλη που επεκτείνεται ραγδαία. Ο Τάμεσης ήταν ουσιαστικά ένας μεγάλος ανοιχτός υπόνομος, και η χολέρα ήταν διαδεδομένη.

Στοιχειωμένα κοιμητήρια

Φαντάσματα, παράξενες cult θεάσεις, η σύζυγος του ποιητή Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι είχε εκταφεί και το σώμα της ήταν σε άριστη κατάσταση χρόνια μετά, ιστορίες για καμπάνες που συνδέονταν με τάφους με ένα σχοινί που οδηγούσε κάτω από το έδαφος μέσα στο φέρετρο σε περίπτωση πρόωρης ταφής, κλπ.

Τα μαζικά νεκροταφεία ήταν κάτι νέο. Μέχρι την αύξηση του πληθυσμού της πόλης, οι άνθρωποι θάβονταν στα νεκροταφεία των εκκλησιών. Τώρα, όμως, ο πληθυσμός της πόλης είχε υπερδιπλασιαστεί και απλά δεν υπήρχε χώρος. Υπήρξαν περιπτώσεις αρπαγής σωμάτων, σωμάτων που δεν θάβονταν αρκετά βαθιά, ή απλά που έμεναν στο δρόμο για να σαπίσουν.

Φωτογραφίες πνευμάτων

Εδώ που τα λέμε, ακόμα και σήμερα πιστεύουμε πως μπορούμε να φωτογραφίσουμε πνεύματα. Αλλά αυτό που έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι το πόσο γρήγορα οι άνθρωποι της Βικτωριανής εποχής είδαν μια επιχειρηματική ευκαιρία σε μια νέα επιστήμη.

Η πρώτη φωτογραφία παρήχθη το 1827 και από το 1884 το φιλμ είχε αντικαταστήσει τις φωτογραφικές πλάκες. Η φωτογραφία πνευμάτων στην Αμερική χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον William H. Mumler στα 1860. Ο Mumler ανακάλυψε την τεχνική κατά τύχη, όταν ανακάλυψε ένα δεύτερο άτομο σε μια φωτογραφία που τράβηξε για τον ίδιο, σε ένα selfie δηλαδή. Αυτό που βρήκε ήταν στην πραγματικότητα μια διπλή έκθεση. Βλέποντας ότι υπήρχε αγορά, ο Mumler άρχισε να εργάζεται ως ενδιάμεσος (μέντιουμ), τραβώντας φωτογραφίες ανθρώπων και έπειτα παραποιούσε τα αρνητικά για να προσθέσει τους χαμένους αγαπημένους τους σε αυτά. Η απάτη του Mumler ανακαλύφθηκε όταν έβαλε αναγνωρίσιμους ζωντανούς κατοίκους της Βοστώνης στις φωτογραφίες σαν πνεύματα.

Μια άλλη τεχνική ήταν να στέκονται οι βοηθοί του φωτογράφου ύπουλα στο παρασκήνιο για λίγα δευτερόλεπτα και στην φωτογράφιση δημιουργούσαν μια σκιώδη εικόνα.

The New Humans (Οι Νέοι Άνθρωποι)

Όχι τόσο πολύ πίστευαν, αλλά με το τι ενδιαφέρονταν. Οι κάτοικοι του βικτοριανού Λονδίνου μπορεί να τους απασχολούσαν οι ιδιαιτερότητες του νου, αλλά τους ενδιέφερε και το σώμα. Ήταν όσοι είχαν ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα τα πρώτα βήματα προς την επόμενη φάση της ανθρωπότητας; Ο Harvey Leach ήταν ο πιο διάσημος. Παρά τους μικροσκοπικούς του μηρούς, την αδύναμη λεκάνη και πόδια, και το γεγονός ότι το αριστερό πόδι του ήταν δυσανάλογο του κορμού του, ήταν ένας επαγγελματίας γυμναστής –τον έχουν να βάζει το άλογο του να κάθεται στους γλουτούς του και να στέκεται στα μικροσκοπικά του πόδια. Τα πόδια του ήταν τόσο μικρά που μπορούσε να αγγίξει το έδαφος με τα δάχτυλά του και όμως στηριζόταν στα πόδια του για τις παραστάσεις του.

Το 1867 το "The Lancet" (ένα επιστημονικό περιοδικό) περιγράφοντας την Turtle Woman of Demarara, έμοιαζε με χελώνα σαν παιδί, είχε μήκος μηρών μόνο 15,24 εκατοστά. Η Miss Marian, η Βασίλισσα των Αμαζόνων, είχε ύψος 2,44 μέτρα στα 18 της. Το 1882 δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη παράσταση γι' αυτήν με τίτλο "Babil and Bijou" και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η Miss Marian ανέβηκε στη σκηνή φορώντας ένα εντυπωσιακό κοστούμι με μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους, και ένα κράνος ανέβασε το ύψος της ακόμα 25 εκατοστά.

Ο λόγος που πίστευαν κάτι τέτοιο ήταν ο Κάρολος Δαρβίνος. Το βιβλίο του "On the Origin of Species" του 1859 είχε ταράξει τον κόσμο. Το προφανές ερώτημα όσων παρακολουθούσαν αυτές τις παραστάσεις ήταν: "αν αυτό είναι από όπου προερχόμαστε, αυτό είναι το μέλλον μας;"

Υπνοθεραπεία

"Ζωικός μαγνητισμός" ήταν ο όρος που έδωσε ο Γερμανός γιατρός Φραντς Άντον Μεσμέρ (Franz Mesmer) τον 18ο αιώνα σε ό, τι πιστεύεται ότι είναι μια αόρατη φυσική δύναμη που ασκείται από τα ζώα. Πίστευε ότι η δύναμη μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας.

Ο John Elliotson, ένας γιατρός από το University College Hospital, είχε γίνει υπέρμαχος της υπνοθεραπείας –η θεραπεία διαφόρων ασθενειών μέσω των χεριών και τον "μαγνητισμό" διαφόρων μετάλλων. Ο συνάδελφος του Thomas Wakley σκέφτηκε ότι όλα αυτά είναι μια απάτη, και σκέφτηκε να το αποδείξει με τον Elliotson στο σπίτι του, και στη συνέχεια μέσω του ιατρικού περιοδικού που ίδρυσε, το "The Lancet". Όλο αυτό το διάστημα, ο μεσμερισμός συνέχισε την ανάπτυξή του και έγινε πιο αποδεκτός στο δρόμο μέσω φτηνών διαλέξεων και φυλλαδίων.

Οι Λονδρέζοι πίστευαν κάτι τέτοιο επειδή η ιατρική της εποχής είναι ένα ταξίδι από τη δεισιδαιμονία στην αξιοπρέπεια. Στην αρχή του αιώνα, τα όρια μεταξύ θεραπείες από τους κομπογιαννίτες και η αξιόπιστη ιατρική ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί για το μέσο Λονδρέζο. Μέχρι το τέλος της εποχής, μεγάλο μέρος του ιατρικού συστήματος υγείας που αναγνωρίζουμε σήμερα είχε εξελιχθεί, και ενώ οι παραφυσικοί θεραπευτές παρέμειναν, κατέλαβαν έναν εντελώς διαφορετικό χώρο.

Εμφανίσεις κρίσης

Απόσπασμα από το βιβλίο "Pith" κάποιου Λονδρέζου ονόματι Newton Crosland:

"Τον Οκτώβριο του 1857, περίπου στη μια η ώρα, πήγαινα από το γραφείο μου να υπογράψω μια εγγυητική εξαγωγής στο Τελωνείο, στην Lower Thames Street, μια απόσταση ενός τετάρτου του μιλίου. Ήμουν στη συνηθισμένη ικανοποιητική κατάσταση υγείας μου, το μυαλό μου ήταν απασχολημένο με απλές ιδέες, η κίνηση στους δρόμους ήταν απλή και μονότονη, και τίποτα δεν φαινόταν ότι θα ξυπνούσε μέσα μου τον παραμικρό τρόμο, όταν, όταν διέσχιζα την Great Tower Street, με έπιασε ένας ανεξήγητος πανικός. Νόμισα πως δεχόμουν επίθεση από τίγρη, και η ιδέα της φρικτής μοίρας, άρχισα να τρέχω, και δεν σταμάτησα μέχρι που μπήκα μέσα στο Τελωνείο. [...]

Την επόμενη μέρα το πρωί πήρα τους Times, όταν έκπληκτος, διάβασα ότι την ίδια ακριβώς στιγμή που με έπιασε ο τρελός φόβος, μια τίγρης δραπέτευσε από το κλουβί της που βρισκόταν στο London Docks, τραυμάτισε θανάσιμα δυο παιδιά, και περιφερόταν σε απόσταση ενός μιλίου από το σημείο απ' όπου περνούσα."

Απόσπασμα από τους Times τις 27 Οκτωβρίου του 1857:

"Φοβερή εμφάνιση. Χθες το απόγευμα, περίπου στη 1 ώρα, καθώς ένα φορτηγό με βοοειδή μετέφερε από το London Docks μια τίγρη της Βεγγάλης, η πόρτα άνοιξε και το ζώο βρέθηκε στο δρόμο, συνάντησε ένα μικρό αγόρι, πήδηξε πάνω του και το ξέσκισε..."

Αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι η ιστορία, αλλά το ευρύτερο σύστημα πεποιθήσεων στο οποίο εντάσσεται. Ο Newton Crosland ήταν στην πραγματικότητα ένας έντονος υπερασπιστής του Πνευματισμού -που είχε ξεκινήσει στα μέσα του αιώνα στη Νέα Υόρκη. Το κίνημα πίστευε ότι τα πνεύματα των νεκρών που κατοικούν στον πνευματικό κόσμο έχουν τη δυνατότητα και τη διάθεση να επικοινωνούν με τους ζωντανούς: η παραπάνω ιστορία ήταν ένα σύμπτωμα τηλεπάθειας. Σύντομα άρχισε να απορροφά μεσμεριστές στις τάξεις του. Πολλοί διάσημοι και καταξιωμένοι προσχώρησαν στο κίνημα. Ένας απ' αυτούς ήταν και ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς.

Πέρασμα Dyatlov: Το συμβάν που παραμένει ανεξήγητο μέχρι και σήμερα

Πέρασμα Dyatlov: Το συμβάν που παραμένει ανεξήγητο μέχρι και σήμερα

 

To «Πέρασμα Dyatlov» αποτελεί το πιο μυστηριώδες περιστατικό στην ιστορία της Ρωσίας.

Εννέα ορειβάτες κείτονται νεκροί κάτω από ανεξήγητη μέχρι στιγμής αιτία, ενώ έχουν βρεθεί για σκι στα Ουράλια Όρη της Ρωσίας.

Παρακολουθήστε το βίντεο που περιγράφει το συμβάν:

Τα 5 πιο στοιχειωμένα πεδία μαχών στον κόσμο

Τα 5 πιο στοιχειωμένα πεδία μαχών στον κόσμο

Παρακολουθήστε το βίντεο

τα πιο στοιχειωμένα πεδία μαχών

Βίντεο: Ο θρύλος του Ιπτάμενου Ολλανδού - Τι κρύβεται πίσω από το διάσημο ναυτικό παραμύθι;

Βίντεο: Ο θρύλος του Ιπτάμενου Ολλανδού - Τι κρύβεται πίσω από το διάσημο ναυτικό παραμύθι;

Ο θρύλος του Ιπτάμενου Ολλανδού

Κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα οι ναυτικοί διηγούνταν ότι κάποτε ένα πλοίο, με κυβερνήτη τον Ολλανδό βαν ντερ Ντέκεν, ταξίδευε γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Εκεί έπεσε σε μια τρομερή καταιγίδα. Ο καπετάνιος δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να αποφύγει το ακραίο καιρικό φαινόμενο.

Παρά τις ικεσίες του τρομοκρατημένου πληρώματος, ο Ντέκεν έδειχνε να έχει τρελαθεί και οδήγησε το πλοίο στην καρδιά της καταιγίδας. Οι ναύτες στασίασαν αλλά ο καπετάνιος πέταξε τον επικεφαλής τους στη θάλασσα. Κρατώντας σφικτά το τιμόνι συνέχισε να περιφρονεί την καταιγίδα, τραγουδώντας και βλαστημώντας τα θεία. Τότε το πλήρωμα κατέφυγε στην προσευχή η οποία δεν άργησε να εισακουστεί.

Ένα εκτυφλωτικό φως τύλιξε το πλοίο. Μέσα απ’ αυτό ξεπρόβαλε η μορφή του Θεού που καταράστηκε τον βλάσφημο πλοίαρχο να περιπλανιέται αιώνια με το πλοίο του, εν μέσω καταιγίδας. Όσα πλοία θα τον συναντούσαν θα είχαν κακή τύχη, επομένως τον απέφευγαν όλοι.

Μετά την καταδίκη του Ντέκεν ο Θεός εξαφανίστηκε και μαζί του το πλήρωμα του πλοίου.

Από τότε ο Ντέκεν ταξιδεύει αιώνια ολομόναχος στο πηδάλιο του πλοίου σκορπώντας τον θάνατο σε όποιο άτυχο πλοίο βρεθεί στο δρόμο του.

Φυσικά, ο εντυπωσιακός αυτός θρύλος έχει την εξήγησή του.

Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ναυτικών οι οποίοι εγκατέλειψαν το πλοίο τους, πιστεύοντας λανθασμένα ότι αυτό θα βυθιστεί. Πολλά σκάφη παρέμεναν ακυβέρνητα για χρόνια, έρμαια των ανέμων. Προφανώς, η συνάντηση με ένα τέτοιο ταλαιπωρημένο πλοίο προκαλούσε τη φαντασία των ναυτικών.

Γιατί όμως ο καταραμένος κυβερνήτης είναι Ολλανδός;

Κατά την επικρατέστερη άποψη ο μύθος προέρχεται από τη σκανδιναβική μυθολογία. Πρόκειται για τον «θρύλο του Στόττε».

Σύμφωνα με αυτόν, ένας Βίκινγκ έκλεψε ένα πολύτιμο δακτυλίδι από τους θεούς και διέφυγε με το πλοίο του. Αργότερα όμως, βρέθηκε ο σκελετός του τυλιγμένος σε αιώνιες φλόγες πάνω στο κατάρτι ενός μαύρου πλοίου-φαντάσματος.

Στα μέσα του 17ου αιώνα οι Ολλανδοί έχουν δημιουργήσει μια θαλασσοκρατορία. Μαχόμενοι εναντίον των πρώην δυναστών τους Ισπανών, επεκτάθηκαν σε μακρινές ηπείρους, δημιούργησαν σημαντικές αποικίες και απέσπασαν από τους Πορτογάλους το μονοπώλιο της εμπορίας μπαχαρικών.

Λογικό ήταν λοιπόν ο αρχικός μύθος να «ολλανδοποιηθεί». Όπως ήταν φυσικό ο θρύλος του υβριστή καπετάνιου ενέπνευσε και την τέχνη. Στοιχεία από το μύθο έχει η ταινία, «Οι πειρατές της Καραϊβικής» με τον Τζόνι Ντεπ.

Πασίγνωστη είναι η όπερα του Βάγκνερ με τίτλο «Der fliegende Hollander», στην οποία ο καταραμένος πλοίαρχος έχει το δικαίωμα κάθε τέσσερα χρόνια να βγαίνει στην στεριά και να αναζητά την αγάπη μιας γυναίκας, προκειμένου να λυθεί η κατάρα.

Ως τότε όμως, ο ντερ Ντέκεν θα τριγυρνά αιωνία στις φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Το Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων

Το Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων

Η υποθαλάσσια άβυσσος, όπου βρίσκεται

το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, λόγω των πολλών ναυαγίων που έχουν σημειωθεί μπορεί να χαρακτηριστεί ως Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων.

Λίγα μίλια νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας, απέναντι από την Μεθώνη, βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου (στα 5.121 μ.), το Φρέαρ των Οινουσσών.

«Νέστωρ» και Φρέαρ των Οινουσσών

Από εκεί λαμβάνουν χώρα οι έρευνες του πειράματος «Νέστωρ». Ουσιαστικά το όνομα του πρωτοποριακού προγράμματος, στο οποίο συμμετέχουν ελληνικά και ξένα ερευνητικά ιδρύματα, είναι το ακρωνύμιο NESTOR (Neutrino Extended Submarine Telescope with Oceanographic Research).

Στόχος είναι, μέσα από τα βάθη της αβύσσου όπου μπορούν να «εγκλωβιστούν» καθώς δεν φτάνει ηλιακό φως, να ερευνηθεί η ύπαρξη των νετρίνων, αυτών των μικροσκοπικών σωματιδίων που ελπίζεται ότι θα δώσουν καθοριστικές για το παρελθόν του Σύμπαντος πληροφορίες.

Στο φρέαρ έχει στηθεί ένα τεράστιο τηλεσκόπιο, μεγαλύτερο από τον Πύργο του Αϊφελ, ενώ πρόσφατα ποντίστηκε - με μεγάλες δυσκολίες - και το καλώδιο οπτικών ινών που δίδει πληροφορίες στον σταθμό των ερευνητών ο οποίος έχει εγκατασταθεί στο παλιό γυμνάσιο της Πύλου.

«Navigare con Sapienza». Αυτή ήταν η συμβουλή («πλεύσε με σοφία») στους ναυτικούς του ύστερου Μεσαίωνα αποτυπωμένη σε χάρτες από τους κοσμογυρισμένους τότε Ενετούς. Λέγεται ότι η φράση αυτή ολοκληρωνόταν κοντά στη Μεθώνη και η λέξη «Sapienza» έπεφτε πάνω σε ένα νησάκι μπροστά στο λιμάνι της. Γι' αυτό βαφτίστηκε έτσι η Σαπιέντζα.

Αποτελεί πάντως ταιριαστό όνομα για όσους πλέουν στα νερά της διάσπαρτης από ναυάγια περιοχής. Προφανώς δεν είχαν υπόψη τους τη συμβουλή αυτή οι καπετάνιοι των δύο φορτηγών που συγκρούστηκαν λίγα μίλια μακρύτερα από τη Σαπιέντζα στις 5.43 το πρωί του Απριλίου του 2013, Μεγάλη Δευτέρα.

Πολλά τα βυθισμένα σκαριά πλοίων όλων των εποχών και σπουδαία τα φορτία τους, που έρχονται στο φως συνήθως από τους ψαράδες που βουτούν στα νερά αυτά - πρωτοεντόπισαν τα «μάρμαρα» γύρω στο 1920.

Εκεί ναυάγησε ένα πλοίο με κλεμμένο φορτίο, τις γρανιτένιες κολόνες που πιθανολογείται ότι προέρχονταν από το Μεγάλο Περιστύλιο του Ηρώδη στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (1ος αι. μ.Χ.). Εκεί το επονομαζόμενο «ναυάγιο των σαρκοφάγων», καθώς το φορτίο ήταν ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο. Κατά τον θρύλο, ήταν το σημείο όπου αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος όταν πηγαίνοντας στη Ρώμη το πλοίο του έπεσε σε καταιγίδα.

Το νησί ήταν γνωστό αγκυροβόλιο αλλά και σημαντικό λιμάνι στη Μεσόγειο για όποιον ήθελε να ελέγχει το πέρασμα προς την Ανατολή. Γι' αυτό δεν προκαλεί εντύπωση που οι Ενετοί, οι θαλασσοκράτορες της εποχής, το πήραν μετά τη Δ' Σταυροφορία, το 1209, με τη «Συνθήκη της Σαπιέντζας».

Ο θρύλος λέει ότι σε έναν κολπίσκο του νησιού, σε μια σπηλιά που δεν υπάρχει πια, κρυβόταν ο πειρατής Μανέτας. Αποτέλεσε πάντως αγκυροβόλιο και ορμητήριο τόσο των Τούρκων και των Ενετών όσο και του Ελληνικού στόλου το 1825.

Ο Ιμπραήμ και το κυνήγι του χρυσού

Απέναντι, στη Μεθώνη, σπουδαίο γεωπολιτικό κόμβο επί αιώνες, αποβιβάστηκε το 1825 ο στρατός του Ιμπραήμ σκορπώντας τον τρόμο στους επαναστατημένους Ελληνες καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του Μοριά. Εγκαταστάθηκε στο ενετικό κάστρο της πόλης (χτίστηκε το 1209 για να εξυπηρετήσει τα πλοία και τον θαλάσσιο διάδρομο που ήλεγχαν οι Ενετοί), το οποίο είχαν καταλάβει οι Οθωμανοί το 1500 και ανακατέλαβε ο βενετός ναύαρχος Φραντζέσκο Μοροζίνι το 1686.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι από το 1715 που ανέλαβαν τον έλεγχο της στρατηγικής αυτής - από το Βυζάντιο ακόμη - πόλης, την κράτησαν καθ' όλη τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 παρ' ότι πολιορκήθηκε πολλάκις. Τελικά την πόλη θα απελευθερώσει αμαχητί το 1828 ο Μαιζών με το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα.

Στα πολλά ναυάγια γύρω από τη Σαπιέντζα και τη Σχίζα αναζητούσαν πρόσφατα και το πλοίο που μετέφερε τον θρυλούμενο χρυσό των εβραίων της Θεσσαλονίκης που είχαν αρπάξει οι ναζί. Ο γερμανός αξιωματικός Μαξ Μέρτεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια τεράστια περιουσία με χρυσές λίρες και κοσμήματα.

Υποσχέθηκε στον εβραϊκό πληθυσμό ότι δεν θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αν του δώσουν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους, αλλά τελικά υπέγραψε τον εκτοπισμό τους.

Το κυνήγι αυτού του «χαμένου θησαυρού» ξεκίνησε το 2000 για να εντοπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το καΐκι που το 1943 λέγεται ότι βυθίστηκε στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Τελικά όσοι συμμετείχαν αποκόμισαν μόνο απογοήτευση μιας και ο περίφημος καταποντισμένος «θησαυρός του Μέρτεν» δεν βρέθηκε ποτέ.

Ήταν όμως μία ακόμη ιστορία για θησαυρό που ακούν οι κάτοικοι της περιοχής εδώ και πολλά χρόνια. Άλλοι λένε για πειρατές που σταμάτησαν εκεί και έκρυψαν διαμάντια και λίρες. Κάποιοι ψαράδες ισχυρίζονταν ότι η θάλασσα ξέβραζε χρυσές λίρες σε συγκεκριμένα σημεία.

Με τέτοιον θησαυρό ναυαγίων όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που συζητείται, η δημιουργία ενός υποβρύχιου αρχαιολογικού πάρκου, θα κατευνάσει κάπως την ήδη εξημμένη φαντασία ορισμένων.

Η Γαλέρα με τους Γρανιτένιους κίονες

Τα πρώτα χρόνια του 10υ μ.Χ. αιώνα, όταν στην τότε παντοδύναμη Ρώμη βασίλευε ο καίσαρας Οκταβιανός ή Γάιος Οκτάβιος ή Αύγουστος, ο Ηρώδης Φίλιππος Β', γιος του Ηρώδη του Μεγάλου και τετράρχης Ιτουραίας και Τραχωνίτιδας, μετονόμασε την πόλη Πανιάδα, προς τιμήν του Αυγούστου, σε Καισάρεια.

Η αρχαία πόλη της Παλαιστίνης στις εκβολές του Ιορδάνη, που μέχρι τότε όφειλε το όνομά της σε ένα σπήλαιο της περιοχής που ήταν αφιερωμένο στον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, έμεινε από τότε γνωστή και σαν Καισάρεια του Φιλίππου. Στη μετονομασία της πόλης ανοικοδομήθηκε και ένα λαμπρό περιστύλιο, με γρανιτένιες κολώνες που έφθασαν γι' αυτό το σκοπό εκεί από το Ασουάν της Αιγύπτου.

Τους επόμενους αιώνες, κατά τη διάρκεια της πρώτης σταυροφορίας και μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1099, το περιστύλιο της Καισάρειας καταστράφηκε συθέμελα και φυγαδεύτηκε, μαζί με άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς, από τους Βενετούς με πλοία στη Δύση.

Κάτι ανάλογο επαναλήφθηκε περίπου εκατό χρόνια αργότερα, στην τέταρτη σταυροφορία, όταν και τότε οι πολιτιστικοί θησαυροί της Κωνσταντινούπολης φυγαδεύτηκαν και πάλι για να λαμπρύνουν την πόλη των δόγηδων.

Όμως, τουλάχιστον ένα από τα πλοία, που μετέφεραν μεταξύ των άλλων αρχαιοτήτων και δώδεκα γρανιτένιες κολώνες από την Καισάρεια, βούλιαξε στο "Στενό" της Μεθώνης, σε απόσταση 50-60 μέτρων από το ακρωτήριο Καρσί της Σαπιέντζας.

Σήμερα, σε βάθος 7-8 μέτρων, αναπαύονται στο βυθό του "Στενού", διασκορπισμένα σε διάμετρο περίπου τριάντα μέτρων, αρκετά κομμάτια από σπασμένους γρανιτένιους κίονες, αλλά και ένας ακέραιος κίονας. Ένα κομμάτι από τις ερυθρωπές γρανιτένιες κολόνες, ανελκύστηκε από το ναυάγιο, κάποια στιγμή στη διάρκεια της α' βενετοκρατίας.

Αφού διακοσμήθηκε με γοτθικό κιονόκρανο (gotico fiorito), τοποθετήθηκε στο προαύλιο του παλατιού του castellano της Μεθώνης. Μετά την ανέλκυση του κίονα από τη βυθισμένη γαλέρα, το ναυάγιο ξεχάστηκε.

Οι τέσσερις ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από την Τροία

Ένα άλλο αρχαίο ναυάγιο του 2ου ή 3ου μ.Χ. αιώνα, τουλάχιστον τέσσερις ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο και προέλευση τις ακτές της Τροίας στη Μυσία κοσμούν κι αυτές το βυθό του Στενού της Μεθώνης. Μαζί τους βρίσκονται φυσικά και τα σκεπάσματά τους. Η μια είναι σπασμένη και οι άλλες τρεις ανέπαφες. Πάνω τους φέρουν πανομοιότυπες ανάγλυφες παραστάσεις με γιρλάντες.

Το 1920, ντόπιοι ψαράδες εντόπισαν το ναυάγιο των ρωμαϊκών σαρκοφάγων. Έτσι, το 1925, ο ιστοριοδίφης δικηγόρος της Καλαμάτας Διονύσιος Πόταρης, που τότε υπηρετούσε στην Πύλο ως διευθυντής του συνεταιρισμού σταφίδας, εντόπισε με τη βοήθεια των ψαράδων και κατέγραψε τα "μάρμαρα".

Τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 1925, έστειλε δυο αναφορές στο υπουργείο Παιδείας που τότε ήταν αρμόδιο και εν τω μεταξύ κατόρθωσε, με δικά του έξοδα και με περαστικούς από την Πύλο Καλύμνιους σφουγγαράδες, να ανελκύσει μια ρωμαϊκή σαρκοφάγο.

Στη συνέχεια, την έστειλε με πλοίο από την Πύλο στον Πειραιά. Το 1963, ο αυτοδύτης Peter Throckmorton έφθασε στη Μεθώνη και, μετά από υποδείξεις και πάλι ντόπιων ψαράδων, "κατέβηκε", φωτογράφισε και αποτύπωσε σε ακριβή τοπογραφικά δια- γράμματα τα αρχαιολογικά ευρήματα των ναυαγίων των ρωμαϊκών σαρκοφάγων, αλλά και των γρανιτένιων κιόνων.

Επιβατικά αεροπλάνα που απλά δεν βρέθηκαν ποτέ (ΒΙΝΤΕΟ)

Επιβατικά αεροπλάνα που απλά δεν βρέθηκαν ποτέ (ΒΙΝΤΕΟ)

Πέπλο μυστηρίου περιβάλλει τις παρακάτω υποθέσεις.

 

ΒΙΝΤΕΟ: Έχετε ακούσει για τον «άνθρωπο-λαγό»;

ΒΙΝΤΕΟ: Έχετε ακούσει για τον «άνθρωπο-λαγό»;

Έχετε ακούσετε για τον «άνθρωπο λαγό», τον περίφημο «Bunny Man»;

Χαρακτηρίζεται ως «αστικός μύθος» στις ΗΠΑ.

Έχει κτιστεί» γύρω από έναν άντρα που φορά ένα γούνινο κοστούμι κούνελου και επιτίθεται στους περαστικούς με τσεκούρι. Λέγεται, ότι τα φρικτά περιστατικά λαμβάνουν χώρα σε αερογέφυρα στο Κόλτσεστερ στην περιοχή Κλίφτον στην Βιρτζίνια.

Η γέφυρα, είναι γνωστή και ως «Bunny Man Bridge».

Ο θρύλος έχει πολλές παραλλαγές.

Οι περισσότεροι εμπλέκουν έναν άνδρα φορώντας ένα κοστούμι κουνελιού που επιτίθεται στους ανθρώπους με τσεκούρι ή κασκόλ.

Οι περισσότερες ιστορίες συμβαίνουν γύρω από το Colchester Overpass, μια νότια σιδηροδρομική υπεράκτια που διασχίζει τη Colchester Road κοντά στο Clifton της Βιρτζίνια. Το Overcass Colchester αναφέρεται συνήθως ως "Bridge Man Bunny".

Αυτή η όμορφη κοπέλα έμεινε κλειδωμένη σ’ένα δωμάτιο για 25 χρόνια!!!- Μόλις δείτε ΠΩΣ έγινε όταν την βρήκαν… (ΒΙΝΤΕΟ)

Αυτή η όμορφη κοπέλα έμεινε κλειδωμένη σ’ένα δωμάτιο για 25 χρόνια!!!- Μόλις δείτε ΠΩΣ έγινε όταν την βρήκαν… (ΒΙΝΤΕΟ)

H Blanche Monnier γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα σε μία αστική οικογένεια της γαλλικής πόλης Poitiers, όπου ο πατέρας της ήταν ο πρύτανης του πανεπιστημίου. Ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί και είχε πολλές ανασφάλειες στην εφηβεία της. Δεν τα πήγαινε καλά με την μητέρα της και αντιμετώπισε διάφορες περιόδους ανορεξίας. Μέχρι τα 25, η Blanche είχε μεγαλώσει και είχε γίνει μία πολύ γοητευτική γυναίκα. Είχε ερωτευτεί παράφορα έναν δικηγόρο και τα νέα σύντομα κυκλοφόρησαν στην γειτονιά. Ωστόσο, η μητέρα της δεν τον ήθελε γιατί ήταν πολύ μεγάλος και δεν έβγαζε αρκετά χρήματα. Η μητέρα της Blanche ήταν τόσο εκνευρισμένη που κλείδωσε την κόρη της στην σοφίτα. Αρνούνταν να την αφήσει να βγει εκτός και αν απαρνιόταν την αγάπη της για τον δικηγόρο. 



Η Blanche όμως δεν άλλαζε γνώμη. Χρειάστηκε 25 χρόνια για να ελευθερωθεί. Όταν η αστυνομία έλαβε ένα ανώνυμο γράμμα που περιέγραφε την ομηρία της, αποφάσισαν να το ερευνήσουν. Αφού μπήκαν με την βία στο δωμάτιό της, σοκαρίστηκαν με αυτό που αντίκρισαν. Το δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινό και η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Η Blanche ήταν γυμνή και μαραμένη στο κρεβάτι μέσα στην βρωμιά, τα έντομα και τα σωματικά υγρά της. Επειδή φοβήθηκε, έκρυψε το κεφάλι της στα σεντόνια. Τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα και σφραγισμένα. Η Blanche είχε χρόνια να δει φως. Πλέον είναι 49 και ζυγίζει λιγότερο από 25 κιλά. Είχε φωνάξει πολλές φορές για βοήθεια, αλλά κανείς δεν είχε έρθει. 



Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά την δίκη. Παρόλο που η Blanche κατάφερε να πάρει λίγο βάρος, ποτέ δεν επανήλθε πλήρως. Πέθανε 12 χρόνια, μετά σε ψυχιατρική κλινική. 




Δείτε στο βίντεο περισσότερα για την τρομακτική της ιστορία:

7 κρυφά μηνύματα σε διάσημους πίνακες

7 κρυφά μηνύματα σε διάσημους πίνακες

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο:

Τα κρυφά μηνύματα σε πίνακες που ούτε υποψιάζεστε

Τα 5 πιο παράξενα και διεστραμμένα βίντεο στο διαδίκτυο

Τα 5 πιο παράξενα και διεστραμμένα βίντεο στο διαδίκτυο

Το FIVE παρουσιάζει τα 5 πιο παράξενα και διεστραμμένα βίντεο

που υπάρχουν στο διαδίκτυο.

Dark Watchers: Ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία αινίγματα της Αμερικής

Dark Watchers: Ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία αινίγματα της Αμερικής

Ποιοί ή τι είναι οι Dark Watchers (Σκοτεινοί Παρατηρητές), κανείς δεν ξέρει.

Από που αυτά τα φευγαλέα όντα ήρθαν και πού πάνε παραμένει ένα μυστήριο. Φεύγουν χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος.

Αναφέρονται σε ένα μεγάλο αριθμό αρχαίων μύθων και είναι γνωστά σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ.
Οι Dark Watchers είναι γιγαντιαίοι άνθρωποι σαν φαντάσματα που έχουν παρατηρηθεί μόνο στο λυκόφως, με τις σιλουέτες τους να σχηματίζονται στον ουρανό τη νύχτα, κατά μήκος των ραχών και των κορυφών μιας οροσειράς. Όταν εντοπιστούν, τα όντα αυτά συνήθως φαίνονται να κοιτάζουν μακριά στην ύπαιθρο, στα βουνά, φαινομενικά τίποτα ειδικότερα, πριν εξαφανιστούν μερικές φορές και μπροστά στα μάτια των θεατών.

Στο βιβλίο τους, «In Search of the Dark Watchers», οι συγγραφείς Thomas Steinbeck και ο Benjamin Brode γράφουν ότι «οι Ρωμαίοι επινόησαν τον αρχικό όρο και κατά την αρχαιότητα αυτό το πνεύμα πρέπει να θεωρήθηκε σαν ένα πραγματικό πλάσμα, ένα ζώο φύλακας ή ένα υπερφυσικό ον, όπως ένα ξωτικό, μια νεράιδα, ή φάντασμα. Με την πάροδο του χρόνου, οι πεποιθήσεις περί πνευμάτων απορρίφθηκαν και λιγότερο υπερφυσικές έννοιες έχουν επικρατήσει».

Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δήλωσαν ότι συνάντησαν έναν Σκοτεινό Παρατηρητή, αλλά τι αυτά τα γιγαντιαία όντα αναζητούν ή παρατηρούν, είναι πέρα από την τρέχουσα κατανόηση μας. Δεν υπάρχουν επιστημονικές εξηγήσεις, μόνο εικασίες.

Στο βιβλίο, Weird California, αναφέρεται ότι οι «οι Ινδιάνοι Chumash πρώτοι μίλησαν για αυτούς στους θρύλους τους και οι ζωγράφοι των σπηλαίων τους, τους αναπαρέστησαν σε πολύχρωμες τοιχογραφίες τους.Αργότερα ο περίφημος αμερικανός συγγραφέας John Steinbeck («Τα Σταφύλια της Οργής», «Άνθρωποι και Ποντίκια»), τους περιέγραψε στο διήγημα του, «Flight».

Η αληθινή ταυτότητα των Dark Watchers παραμένει ένα μυστήριο.
«Ο Πέπε κοίταξε ψηλά στην κορυφή της επόμενης ξηρής κορυφογραμμής. Είδε μια σκοτεινή μορφή κόντρα στον ουρανό, μια φιγούρα ενός ανθρώπου που στεκόταν στην κορυφή ενός βράχου, και έριξε μια ματιά στα γρήγορα μακριά για να μην φανεί περίεργος. Όταν ένα λεπτό αργότερα κοίταξε ψηλά και πάλι, η σκοτεινή μορφή είχε φύγει. »

Επίσης, το 1937, ο ποιητής Robinson Jeffers τους αναφέρει στο ποίημά του «Such Counsels You Gave to Me», ως «μορφές που μοιάζουν με άνθρωπο…..αλλά σίγουρα δεν είναι ανθρώπινα όντα». Αν οι Jeffers και Steinbeck είδαν ποτέ πραγματικά έναν Παρατηρητή είναι άγνωστο, αλλά οι τοπικοί θρύλοι τους αναφέρουν πολύ καιρό πριν να γράψουν γι’αυτούς.

Στα μέσα της δεκαετίας του 60, ένας ντόπιος στη χερσόνηση Monterey, ο οποίος ήταν στο παρελθόν ο διευθυντής του τοπικού γυμνασίου τους είδε, καθώς έκανε πεζοπορία στα βουνά. Είχε αρκετό χρόνο για να μελετήσει τη σκοτεινή φιγούρα, να προσέξει τα ρούχα της και να παρατηρήσει πώς η σκοτεινή μορφή παράξενα μελετούσε τα βουνά. Όταν ο διευθυντής φώναξε στους συναδέλφους του πεζοπόρους, ο Παρατηρητής ξαφνικά εξαφανίστηκε.

Άλλες, πιο πρόσφατες παρατηρήσεις έχουν συμπεριλάβει ένα σκοτεινό καπέλο και μια κάπα στην περιγραφή του βουνού που κατοικούν τα φαντάσματα. »

Οι Dark Watchers μερικές φορές αναφέρονται επίσης ως οι ¨Παλαιοί».
Χρονολογούνται πριν την έλευση του λευκού ανθρώπου στην Αμερική και όλες οι φυλές των Ινδιάνων έχουν τις ιστορίες τους γι ‘αυτούς. Λέγεται ότι οι Ισπανοί εξερευνητές αντιμετώπισαν αυτά τα αινιγματικά πλάσματα και αρκετοί μεξικανοί στρατιώτες ανέφεραν ότι τους είδαν.Η προέλευση και η ταυτότητα αυτών των μυστηριωδών όντων παραμένει ένα ανεξήγητο αρχαίο μυστήριο που προκαλεί σύγχιση και απορία μέχρι και σήμερα.

xorisorianews

Πέντε «κακές» συνήθειες που… κάνουν καλό!

Πέντε «κακές» συνήθειες που… κάνουν καλό!

Οι λεγόμενες και… κακές συνήθειες πολλές φορές δεν είναι και τόσο κακές!

Το αντίθετο μάλιστα αν γίνονται με ρέγουλα και προσοχή… Παρακάτω θα δείτε μερικές «κακές» συνήθειες που μπορεί –σε αντίθεση με το τι λέει η μαμά σας, ο δάσκαλός σας και ποιος ξέρει ποιος άλλος!– μπορεί να είναι καλές για σας.

1. Αναβλητικότητα

Υπάρχουν πολλά βιβλία και μελέτες για τους λόγους που ένας άνθρωπος μπορεί να είναι αναβλητικός και πώς να το σταματήσει. Αλλά ο καθηγητής Άνταμ Γκραντ υποστηρίζει ότι η αναβλητικότητα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη τεμπελιά, αλλά το άτομο που χρονοτριβεί ίσως να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ενεργήσει. Έτσι, η αναβλητικότητα μπορεί να αυξήσει την δημιουργικότητα, καθώς δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξει ένα άτομο καλύτερα τις ιδέες του. Μάλιστα, ο καθηγητής ως παράδειγμα αναβλητικότητας φέρνει τον ιδρυτή της Apple Στιβ Τζομπς!

2. Να τρώτε τα νύχια σας

Ερευνητές παρακολούθησαν περίπου 1.000 παιδιά στις ηλικίες των πέντε, επτά, εννέα και έντεκα χρόνων και ζήτησαν από τους γονείς τους να τους πουν αν τρώνε τα νύχια τους ή εάν πιπιλάνε τον αντίχειρά τους. Περίπου το ένα τρίτο από τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν τη μία ή και τις δύο συνήθειες. Όταν τα παιδιά ήταν 13 και στη συνέχεια 32 ετών, οι ερευνητές διεξήγαγαν τεστ αλλεργίας. Όπως προέκυψε, τα παιδιά που είχαν μία από τις δύο ή και τις δύο «κακές» συνήθειες εμφάνιζαν μικρότερα ποσοστά αλλεργιών. Ωστόσο, οι ερευνητές συνιστούν στους γονείς να μην ενθαρρύνουν το πιπίλισμα του αντίχειρα και το φάγωμα των νυχιών, καθώς το μεν πρώτο όταν γίνεται αφού έχουν βγει τα μόνιμα δόντια μπορεί να προκαλέσει παραμορφώσεις στην επάνω οδοντοστοιχία, ενώ το δάγκωμα των νυχιών προκαλεί προβλήματα στο δέρμα γύρω από αυτά κάνοντας το άτομο πιο επιρρεπές στις λοιμώξεις.

3. Αργοπορία

Το να πηγαίνετε πάντα αργοπορημένοι στα ραντεβού μπορεί να επηρεάσει την προσωπική αλλά και την επαγγελματική σας ζωή. Ωστόσο, η συγγραφέας Ντιάνα ΝτιΛόνζο υποστηρίζει ότι «οι άνθρωποι που καθυστερούν είναι πιο αισιόδοξοι κι αυτό επηρεάζει την αντίληψή τους σε σχέση με τον χρόνο». Όπως λέει, πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν όλα και υπερφορτώνουν το πρόγραμμά τους κι αυτό αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για την καθημερινότητά τους, βγάζοντάς τους έξω από τους χρόνους και εμφανίζοντάς τους ως ασυνεπείς.

4. Διαμαρτυρία

Κανένας δεν θέλει να έχει για φίλο του ή για συνάδελφό του έναν ενοχλητικό γκρινιάρη που συνέχεια διαμαρτύρεται για την κακή εξυπηρέτηση στο εστιατόριο που πήγε ή για τον καιρό που έχει χαλάσει. Ωστόσο, με βάση έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι που… γκρινιάζουν είναι πιο προσεκτικοί και πιο ευτυχισμένοι, καθώς έχουν ένα συγκεκριμένο τελικό αποτέλεσμα στο μυαλό τους. Οι ψυχολόγοι πάντως συνιστούν η γκρίνια να έχει και ένα αποτέλεσμα και να μην γίνεται απλώς για να γίνει. Έτσι, επισημαίνουν ότι καλό είναι η διαμαρτυρία να απευθύνεται σε κάποιον που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τα κακώς κείμενα.

5. Τσίχλα

Το να μασουλάς τσίχλα είναι αγενές όταν συνομιλείς με άλλους ανθρώπους και απαράδεκτο εάν βρίσκεται μπροστά στο υποψήφιο αφεντικό σου. Αν όμως είσαι μόνος θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την αύξηση της παραγωγικότητας και της χαλάρωσης. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η τσίχλα κρατάει τους ανθρώπους σε εγρήγορση, ενώ διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι που μασούσαν τσίχλα την ώρα που έδιναν κάποιο τεστ νοημοσύνης απέδωσαν καλύτερα. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι τσίχλες τονώνουν τη διάθεση και μειώνουν τα επίπεδα της «ορμόνης του στρες» (κορτιζόλη).

πηγή: onmed.gr

Για εσάς που είστε ξενύχτηδες: Ανακάλυψαν μετάλλαξη στο βιολογικό ρολόι!

Για εσάς που είστε ξενύχτηδες: Ανακάλυψαν μετάλλαξη στο βιολογικό ρολόι!

Πάλι αργήσατε το πρωί;

Αν εξαντλήσατε τη λίστα με τις δικαιολογίες, δοκιμάστε αυτή στο αφεντικό σας: ίσως έχετε μια μετάλλαξη που σας αφήνει άγρυπνους τα βράδια. Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν μια μετάλλαξη του γονιδίου του CRY1 που επιβραδύνει το κιρκαδικό (ή βιολογικό) ρολόι, με αποτέλεσμα να επιμηκύνεται ο κύκλος ύπνου εγρήγορσης πάνω από τις 24 ώρες. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η εν λόγω παραλλαγή του γονιδίου μπορεί να υπάρχει σε έναν άνθρωπο στους 75.

Φαίνεται ότι να μεταθέτει προς τα εμπρός την ώρα κατάκλισης κατά δύο έως τέσσερις ώρες, αναφέρουν ερευνητές Πανεπιστημίου Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης στην έγκριτη επιθεώρηση Cell. Ενώ στους περισσότερους ανθρώπους η ορμόνη μελατονίνη, η οποία ρυθμίζει τον ύπνο, αρχίζει να αυξάνεται μεταξύ 9 και 10 το βράδυ, σε μερικούς αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και μετά τις 2 ή τις 3 το πρωί.

Οι άνθρωποι που δεν μπορούν εύκολα να ξυπνήσουν το πρωί, αλλά είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν λόγω δουλειάς ή σχολείου, συχνά νιώθουν κουρασμένοι όλη τη μέρα, κάτι που επιβαρύνει την υγεία τους.

tovimagr

Τηλεμεταφορά στρατιωτών από μία ήπειρο σε άλλη; (βίντεο)

Τηλεμεταφορά στρατιωτών από μία ήπειρο σε άλλη; (βίντεο)

Μία παράδοξη είδηση έχει αρχίσει και κάνει τον γύρο του διαδικτύου…

Μήπως ένα νέο Πείραμα της Φιλαδέλφειας συνέβη, στις μέρες μας, μισό αιώνα από τότε; Είναι η τηλεμεταφορά ανθρώπων και αντικειμένων μία πραγματικότητα;…

Επιστήμονες που εργάζονται για τον Στρατό των ΗΠΑ φαίνεται πως έχουν καταφέρει με επιτυχία να «τηλεμεταφέρουν» μια πλήρως εξοπλισμένη ομάδα, από μια εγκατάσταση έρευνας και ανάπτυξης της Μασαχουσέτης σε μια περιοχή κατάρτισης στη Γερμανία… Η ανακοίνωση αυτή φέρεται να προέρχεται από την Natick Soldier Systems Center (NSSC).

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, εννέα εθελοντές, με ειδική εκπαίδευση, συμμετείχαν στα πειράματα του Doriot Climatic Chambers της NSSC. Αυτό που λέγεται πως συνέβη είναι ότι οι στρατιώτες εξαφανίστηκαν (αποϋλοποιήθηκαν) και λίγες στιγμές αργότερα υλοποιήθηκαν στον Εκπαιδευτικό Χώρο Grafenwoehr, εντελώς σώοι και αβλαβείς…

Οι συγκεκριμένοι θάλαμοι είναι ικανοί να αντιγράφουν οποιοδήποτε κλίμα ή καιρικές συνθήκες στον κόσμο, αλλά ποτέ ως τώρα δεν χρησιμοποιήθηκαν με αυτόν τον τρόπο….

«Τηλεμεταφορά»: ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην διάσημη τηλεοπτική σειρά «Star Trek», αλλά λέγεται πως έπλασε ο Αμερικανός συγγραφέας Τσαρλς Φορτ το 1931. Άραγε, η τηλεμεταφορά ανθρώπων μπορεί να είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός;

Αξιωματούχοι στο Natick είναι συνεπαρμένοι από τα αποτελέσματα του πειράματος, τα οποία υπόσχονται ότι κάποια μέρα θα φέρουν επανάσταση στον τρόπο που τα αμερικανικά στρατεύματα και ο εξοπλισμός τους θα μεταφέρονται σε όλο τον κόσμο, αντί να μετακινούνται με τον κλασικό τρόπο σε απομακρυσμένα σημεία – και όλα αυτά εν ριπή οφθαλμού…

«Κανείς δεν είναι εντυπωσιασμένος περισσότερο απ’ ότι εγώ είμαι,» φαίνεται να δήλωσε ο Benjamin Storm, ο οποίος διαχειρίζεται τους κλιματικούς θαλάμους στο Natick. «Την μια στιγμή κουβεντιάζαμε με τους νέους στρατιώτες, και την άλλη, εξαφανίστηκαν όλοι.»

Το πείραμα, λοιπόν, αποστολής ανθρώπινου δυναμικού και πολεμικού εξοπλισμού από την μία ήπειρο στην άλλη, φαίνεται πως ήταν πλέον μία επιτυχία, καθώς ύστερα από διεξοδικές ιατρικές εξετάσεις σε νοσοκομείο του Στρατού, όλες έδειξαν ότι οι στρατιώτες έχαιραν άκρας υγείας.

«Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις τον Κάπτεν Κέρκ ή τον Σποκ στο σινεμά, και άλλο να συμβαίνει στην πραγματική ζωή», φέρεται να δήλωσε ο Kelley McCoy, ένας από τους τηλεμεταφερθέντες στρατιώτες. «Ένιωσα λίγο τσούξιμο και το επόμενο πράγμα που ξέρω, είναι ότι είμαι στη Βαυαρία. Πάντα ήθελα να επισκεφθώ την Ευρώπη, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήθελα να πάω με το αεροπλάνο».

Άλλες πληροφορίες φαίνεται να διηγούνται πως κορυφαίοι επιστήμονες εργάζονται και πάνω στον τομέα επίτευξης ενός ταξιδιού στον χρόνο…

Άραγε, έγιναν όλα αυτά; Είναι το πείραμα πραγματικό ή φανταστικό;

Φυσικά, για όλα αυτά δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις. Φαίνεται, ωστόσο, ότι η συγκεκριμένη πληροφορία, όπως μεταδόθηκε από το army.mil, δεν είναι παρά ένα πρωταπριλιάτικο αστείο, μιας και δημοσιεύτηκε την 1/4/2016 και αναμένει τα πορίσματα την Πρωταπριλιά του 2017… Και ότι κάποιοι το διαδίδουν ως αληθινό, ενώ δεν είναι…

Άλλοι, όμως, υποστηρίζουν πως όλο αυτό είναι μία πραγματική είδηση καμουφλαρισμένη ως πρωταπριλιάτικη…

Πηγή: diadrastika

Βίντεο: Το μυστήριο του Τριγώνου του Bennington

Βίντεο: Το μυστήριο του Τριγώνου του Bennington

Μάθετε για αυτό στο ακόλουθο βίντεο:

Δέκα περίεργοι, γελοίοι νόμοι που ισχύουν στις ΗΠΑ

Δέκα περίεργοι, γελοίοι νόμοι που ισχύουν στις ΗΠΑ

Άλλοι έχουν μείνει από το παρελθόν γιατί κανείς δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να τους αλλάξει

άλλοι έχουν ιστορική σημασία κι άλλοι είναι απλά... ακατανόητοι!

1. Στην Πενσιλβανία για παράδειγμα είναι παράνομο να δένει κανείς ένα δολάριο σε ένα κορδόνι και να το τραβάει όταν κάποιος προσπαθεί να το πιάσει.
2. Στην Αριζόνα απαγορεύεται να έχει κανείς πάνω από δύο δονητές στο ίδιο σπίτι.
3. Στο Οχάιο είναι παράνομο να γδύνεται κανείς μπροστά σε ένα πορτραίτο άνδρα.
4. Στην Αλαμπάμα απαγορεύεται να βάζει κανείς το χωνάκι παγωτό στην πίσω τσέπη του παντελονιού.
5. Στο Κεντάκι είναι παράνομο να γλείψει κανείς ένα βάτραχο.
6. Στο Κεντάκι είναι επίσης παράνομο να βάψει κανείς το γρασίδι του κόκκινο.
7. Στο Ουισκόνσιν είναι παράνομο να σερβίρει κανείς μηλόπιτα χωρίς συνοδευτικό τυρί.
8. Στο Κάνσας δεν επιτρέπεται να σερβίρει κανείς κρασί σε ποτήρι τσαγιού.
9. Στη Νεβάδα δεν επιτρέπεται να βάλει κανείς την αμερικανική σημαία πάνω σε ένα σαπούνι.
10. Στην Καλιφόρνια δεν επιτρέπεται να κάνει κάποιος ποδήλατο μέσα σε μια πισίνα.

(newmoney)

Βίντεο: Τα απαγορευμένα μέρη του πλανήτη - Γιατί δεν πατάει κανένας το πόδι του εκεί;

Βίντεο: Τα απαγορευμένα μέρη του πλανήτη - Γιατί δεν πατάει κανένας το πόδι του εκεί;

Υπάρχουν ορισμένα μυστηριώδη  μέρη εντελώς απαγορευμένα για τους επισκέπτες! 

Ξέρετε ποια είναι και γιατί; Δείτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε