Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
'Θέατρο για παιδιά και ....έξυπνους μεγάλους " τόμος 2ος του Καλατζόπουλου / Εκδόσεις Φίλντισι
Θέατρο για παιδιά και… έξυπνους μεγάλους
Γιάννης Καλατζόπουλος
ISBN: 978-618-5456-70-2
Λιανική τιμή: 15 ευρώ +ΦΠΑ
Σελ. 364
Κυκλοφορεί το 2ο βιβλίο με διασκευές κλασικών θεατρικών έργων από τον Γιάννη Καλατζόπουλο.
Περιέχονται τα έργα: Αρχοντοχωριάτης (Μολιέρου), Τουραντό (Κάρλο Γκότσι), Πέερ Γκυντ (Ίψεν), Πήτερ Παν (Τζέημς Μπάρι), Σολομώντεια λύση (από το κινέζικο έργο «Ο κύκλος με την κιμωλία» απ’ όπου εμπνεύστηκε κι ο Μπρεχτ το δικό του έργο)
Στην έκδοση, εκτός των θεατρικών κειμένων, θα βρείτε Παραρτήματα με οδηγίες για το ανέβασμα από σχολικές και άλλες ερασιτεχνικές ομάδες.
Το Θέατρο για Παιδιά έχει και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του σε σχέση με το θέατρο των μεγάλων.
Πρώτα-πρώτα, εδώ οι θεατές είναι στ’ αλήθεια παιδιά. Ενώ στο θέατρο των ενηλίκων προσέρχονται σαν παιδιά, ακριβέστερα με την ενδόμυχη επιθυμία να ξαναγίνουν για λίγο παιδιά.
Αυτό για τον ηθοποιό είναι περίπου ό,τι είναι για τον ακροβάτη το salto mortale με ή χωρίς δίχτυ. Και στις δύο περιπτώσεις ο καλός ακροβάτης κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Ξέρει όμως ότι, αν πέσει, στη μια περίπτωση θα σκοτωθεί, ενώ στην άλλη απλώς θα προκαλέσει τον οίκτο των ευγενικών θεατών ή την αποδοκιμασία των άξεστων. Η αποδοχή εκ μέρους των ενηλίκων θεατών της θεατρικής «σύμβασης» (ένα ωραίο ψέμα ήρθαμε να δούμε στο Θέατρο) αλλά και της συμβατικότητας του βίου μας, λειτουργεί σαν προστατευτικό δίχτυ για τον ηθοποιό. «Αν κάνω και κανένα λαθάκι δε χάλασε ο κόσμος».
Όταν όμως παίζει για παιδιά οφείλει να ξέρει ότι αν «πέσει» μπορεί όχι βέβαια να σκοτωθεί, αλλά να σκοτώσει κάτι εξαιρετικά εύθραυστο: το όνειρο που βλέπουν πολλά παιδιά μαζί, χωρίς να κοιμούνται.
Γ.Κ.
Ο Γιάννης Καλατζόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Από μικρός στον κινηματογράφο και στο θέατρο για παιδιά, έγινε γνωστός ως «παιδί-θαύμα».
Στο θέατρο των ενηλίκων έπαιξε σημαντικούς ρόλους παιδιών, με δασκάλους και σκηνοθέτες τον Αλέξη Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, τον Ντίνο Δημόπουλο, την Κυρία Κατερίνα κ.ά.
Τέλειωσε τη Δραματική Σχολή παράλληλα με το Γυμνάσιο, με δασκάλους τον Γρηγόρη Βαφιά, τον Ανδρέα Φιλιππίδη, τον Κώστα Μπάκα, την Ελένη Ζαφειρίου, την Βέρα Ζαβιτσιάνου, την Όλγα Τουρνάκη, τον Λάμπρο Κωστόπουλο.
Τέλειωσε το Πάντειο (1973) και τη Νομική Αθηνών (1976). Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας θεάτρου στην Accademia Nazionale d’ Arte Drammatica και θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο «La Sapienza» της Ρώμης (1985-87) με δασκάλους τους Άλντο Τριόμφο, Λούκα Ρονκόνι, Ντάριο Φο, Βιτόριο Γκάσμαν, Φερούτσο Μαρόττι, Μόνικα Βίτι κ.ά.
Ως επαγγελματίας ηθοποιός εργάστηκε στους θιάσους Μυράτ - Ζουμπουλάκη, Μάνου Κατράκη, Έλλης Λαμπέτη, Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, Θέατρο Στοά του Θαν. Παπαγεωργίου, Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου, θίασο Γ. Κιμούλη, «Μυθωδία» (Σκαφίδας-Χανιωτάκης), «Αγγέλων Βή-μα», θέατρο ΟΛΒΙΟ, στα ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, Κέρκυρας, Κρήτης, Λάρισας, Βέροιας, Κοζάνης, καθώς και σε πολλές ομάδες και συνεταιρικούς θιάσους (Θέατρο του Λαού, Ελεύθεροι Καλλιτέχνες, Θέατρο του Δρόμου, Θέατρο της Νιότης, Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης κ.ά.).
Έχει σκηνοθετήσει πάνω από 80 παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο ΚΘΒΕ, στα ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, Ιωαννίνων, Κομοτηνής, Κέρκυρας, Καβάλας, Κοζάνης και Βέροιας, καθώς και σε πολλούς ιδιωτικούς ή συνεταιρικούς θιάσους. 1982-2005 διηύθυνε την Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο της οποίας λειτούργησε και η Παιδική Αυλαία.
Διετέλεσε πρόεδρος του ΣΕΗ (1990-92), διευθυντής στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου (2003-2004), πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους και της Eπιτροπής του ΥΠΠΟ για τα Kρατικά Bραβεία παιδικού θεατρικού έργου.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
«Τα ρούχα του βασιλιά» Θέατρο (Καστανιώτης).
«Γιαννάκης: το παιδί-θαύμα» Μυθιστόρημα (Καστανιώτης).
«Οδός Θεάτρου» Θεωρητικά σημειώματα (Αιγόκερως).
«Τι να σου πω, Σουλτάνα μου» Διηγήματα (Αιγόκερως).
«Θέατρο για παιδιά και... έξυπνους μεγάλους», 1ος τόμος (Φίλντισι).
Επικοινωνία βιβλίου : zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com
Εκδόσεις Φίλντισι
Ξανθίππου 123, Παπάγου, 15669
Τηλ.: 210 6540170
www.filntisi.gr
info@filntisi.gr
Οι πεταλούδες της Σοφίας Ησυχίδου
της Σοφίας Ησυχίδου
ISBN: 978 618 5456 67 2
Λιανική τιμή 13 ευρώ + ΦΠΑ
Ο τουρισμός και η ανάπτυξη εξαφάνισαν τις πεταλούδες από το ελληνικό νησί που είχε γίνει γνωστό στα πέρατα του κόσμου για όλα τα άλλα αξιοθέατά του αλλά και για το Δάσος με τις Πεταλούδες.
Οι ντόπιοι πλούτισαν και ξέχασαν τα πανέμορφα έντομα, που είχαν κάνει ξακουστό τον τόπο τους.
Μόνο η Μαργαρίτα, η κόρη ενός φτωχού ταβερνιάρη, που κι αυτός επωφελήθηκε από τις νέες συνθήκες ζωής, δεν ξέχασε τις παιδικές της φιλενάδες και όταν βρέθηκε η ευκαιρία προσπάθησε να τις επαναφέρει στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η ιστορία στέλνει ένα μήνυμα αγάπης για το περιβάλλον και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν σ’ αυτό, αλλά και μια ακόμη υπεθύμιση:
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε όλους εκείνους που η αγάπη τους, η στοργή και η αφοσίωσή τους μας χάρισαν ευτυχισμένες αναμνήσεις και ομόρφυναν τα παιδικά μας χρόνια.
Η εικονογράφηση έγινε από την εικαστικό Αννίτα Ουγουρλόγλου
Η Σοφία Ησυχίδου γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
Εργάστηκε επί 18 χρόνια σε ναυτιλιακή εταιρεία και εταιρεία ελεγκτών λογιστών. Ακολούθως υπήρξε εκπαιδευτικός και διευθύντρια επί 17 χρόνια του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών «Επιχειρησιακές Σπουδές Ησυχίδη», το οποίο ίδρυσε με τον σύζυγό της Αλέξανδρο Ησυχίδη σε συνεργασία με το Αγγλικό Ινστιτούτο «The Institute of Commercial Management (ICM)».
Επινόησε και οργάνωσε δική της μεθοδολογία για τη διδασκαλία γραμματέων στελεχών συντονισμού γραφειακής εργασίας (executive coordinators) και εξέδωσε με αποκλειστικότητα τα εκπαιδευτικά βιβλία «Οδηγός γραμματέως (ελληνική-αγγλική αλληλογραφία, οργάνωση γραφείου, η γραμματεύς στο ζωτικό της χώρο, εισαγωγές-εξαγωγές με case studies)», «Ελληνική στενογραφία», «Ελληνική-αγγλική δακτυλογραφία», «Shipping Notes» και «Ναυτιλιακή αλληλογραφία».
Αγαπά τη λογοτεχνία και την ιστορία και από 20 χρονών γράφει διηγήματα, παραμύθια και μυθιστορήματα. Στόχος της, με τρυφερότητα και γλυκύτητα, η αφήγηση γεγονότων από την καθημερινή ζωή και την ιστορική πραγματικότητα με ρεαλισμό και αμεσότητα. Ο αναγνώστης αντλεί τις ηθικές αξίες μέσα από τις παραδόσεις και παίρνει τις συμβουλές που έχει ανάγκη και τα μηνύματα που χρειάζεται για τη ζωή και τις δυσκολίες της.
Το 2019 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ψάχνοντας την Ιθάκη» και το Φθινόπωρο του 2020 εξέδωσε το πρώτο της παραμύθι με τίτλο «Τα κοχλίδια».
«Οι Πεταλούδες» είναι το δεύτερο παραμύθι, που επέλεξε για να δει το φως της δημοσιότητας, ανάμεσα σε πολλά που εμπνεύστηκε από το ρόλο της ως μητέρα και γιαγιά.
Επικοινωνία βιβλίου: zoi triadafullidh fb, zoi.masoura@hotmail.com
Εκδόσεις Φίλντισι
Ξανθίππου 123,
Παπάγου, 15669
Τηλ.: 210 6540170
www.filntisi.gr
info@filntisi.gr
"ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ" - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ
Κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ρίτσας Μασούρα.
Έργα της Ελπίδας Βουτσά κοσμούν τις σελίδες της και το εξώφυλλο.
Σπονδή στο γαλάζιο
Σου προτείνω να φτάσεις ως την παραλία.
Μόνος.
Πάρε μαζί σου τις σκέψεις μου,
κι άστες να γίνουν επικούρειοι ψίθυροι
ανάμεσα στις κατάλευκες πέτρες.
Κι ύστερα δες
με ποιο μαγικό τρόπο
το είναι μου – ακέφαλο σώμα -
περιστρέφεται γύρω από σένα
χωρίς την φλογερή αναστάτωση των πρότερων χρόνων.
Δες πώς διαλύεται.
Σαν σταγόνα σ’ ένα ποτήρι νερό.
Πώς ανασυντίθεται.
Σαν άγαλμα,
σε σπασμένο χρώμα λευκό.
Σ’ αυτό το τοπίο,
απαλλαγμένο πια
από τους στρατιώτες της ερωτικής ορμής,
δίχως τη φορτική θανάσιμη αμαρτία
σκέψου μήπως αυτή είναι
η τελευταία ευκαιρία της αγάπης
που σου πρέπει.
Αν μη τι άλλο,
δίπλα στο ακρογιάλι,
γίνε σπονδή στο δικό μου γαλάζιο.
Βιογραφικό: Η Ρίτσα Μασούρα είναι δημοσιογράφος, επί σειρά ετών αρχισυντάκτρια διεθνών ειδήσεων και ελεύθερου ρεπορτάζ στην εφημερίδα Καθημερινή, με 13ετή θητεία στη δημόσια τηλεόραση, freelance blogger στην HuffingtonPost.gr, διαχειρίστρια του πολιτιστικού μαγκαζίνο www.artpointview.gr, σύμβουλος Επικοινωνίας στον ΟΠΕΚΑ – Υπουργείο Εργασίας.
Γεννήθηκε στον Πειραιά, αλλά αισθάνεται Αρκάς – εκ του πατρός - με καταγωγή από την Τεγέα. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, αν και άσκησε ελάχιστα το επάγγελμα, καθώς την κέρδισε η δημοσιογραφία. Έχει πάρει συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες του ευρωπαϊκού χώρου, όπως ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο Λωράν Φαμπιούς, ο Αλαίν Ζυπέ, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, συμμετείχε στην ΕΡΤ σε ενημερωτικές εκπομπές με αφορμή τους δύο Πολέμους στον Περσικό Κόλπο, έχει συνομιλήσει με σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού και διεθνούς περιβάλλοντος για θέματα Μέσης Ανατολής, επισκέφτηκε την εμπόλεμη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, ως μέλος νατοϊκής αποστολής, έχει καλύψει δημοσιογραφικά τη διαδικασία που προηγήθηκε της Συμφωνίας του Ντέιτον, επισκέφθηκε και παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Φινλανδία – Ελσίνκι - προκειμένου να ενημερωθεί για εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο. Στο Ελσίνκι πήρε συνέντευξη από την επικεφαλής της Διεθνούς Αρχής Διαφάνειας.
Μέσα σε μια δεκαετία, όντας μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων διέσχισε την Ευρώπη, με στόχο να ενημερωθεί για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και να τις μεταφέρει στην ελληνική περιφέρεια.
Δίδαξε ΜΜΕ και Κοινωνική Πραγματικότητα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Αγίας Παρασκευής και στη Βιβλιοθήκη Αικ. Λασκαρίδη στον Πειραιά.
Στον ελεύθερο χρόνο της καταβυθίζεται στη δική της «ρεαλιστική» ποίηση, αποτυπώνοντας κατά καιρούς εικόνες της τρέχουσας ζωής.
Αυτή είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή. Η πρώτη κυκλοφόρησε το 2019 με τίτλο Οι άγκυρες δεν ωφελούν.
Επικοινωνία βιβλίου: zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com
Εκδόσεις Φίλντισι
Ξανθίππου 123,
Παπάγου, 15669
Τηλ.: 210 6540170
info@filntisi.gr
"Εδώ είν' ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ" - εκδόσεις Φίλντισι.
"Εδώ είν' ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ" του Γιώργου Πολυχρονίδη.
Kυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φίλντισι.
Επίδομα παιδιού: Κλείνει το Α21 για αιτήσεις, πότε πληρώνεται η πέμπτη δόση από τον ΟΠΕΚΑ
Στις 11 Νοεμβρίου και ώρα 00.01 (μεσάνυχτα Τρίτης προς Τετάρτη) κλείνει προσωρινά η ηλεκτρονική πλατφόρμα αιτήσεων Α21 για το Επίδομα Παιδιού 2020, προκειμένου να γίνει η πληρωμή των δικαιούχων της 5ης διμηνιαίας δόσης στις 30 Νοεμβρίου.
Κατόπιν αυτού, η ηλεκτρονική πλατφόρμα δεν θα δέχεται νέες αιτήσεις μέχρι να ολοκληρωθεί η εκκαθάριση και καταβολή της πέμπτης διμηνιαίας δόσης για το 2020. Μετά την ολοκλήρωση της πληρωμής, η ηλεκτρονική πλατφόρμα θα ενεργοποιηθεί εκ νέου.
Το Επίδομα Παιδιού υπολογίζεται με βάση τα εξαρτώμενα τέκνα που έχουν δηλωθεί στο Α21 του 2020. Η εκκαθάριση των αιτήσεων θα γίνει σύμφωνα με την τελευταία φορολογική δήλωση, που σημαίνει ότι θα πληρωθούν μόνον όσοι υπέβαλαν τη φετινή φορολογική δήλωση.
Υπενθυμίζεται προς όλους τους ενδιαφερομένους ότι για να χορηγηθεί το Επίδομα Παιδιού θα πρέπει η αίτηση να έχει υποβληθεί οριστικά και να έχει εγκριθεί. Αίτηση, η οποία αποθηκεύτηκε προσωρινά, θεωρείται μη υποβληθείσα και δεν λαμβάνεται υπόψη.
Οι αιτούντες μπορούν να επισκέπτονται τον σύνδεσμοhttps://opeka.gr/oikogeneies/epidoma-paidiou/erotiseis-apantiseis/ και να διαβάσουν τις συχνές ερωτήσεις και τις σχετικές απαντήσεις που δίδονται από τον οργανισμό και στοχεύουν σε τυχόν διευκρινίσεις γύρω από το Επίδομα Παιδιού.
diakiologitika.gr
HIPPIEτου PAULO COELHO από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ
Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό, πολύ τρυφερό βιβλίο, που θα μπορούσε να είναι και σημείο αναφοράς στο κίνημα των χίπις, του συγγραφέα από την Βραζιλία που το όνομά του έχει γίνει ταυτόσημο με τις υψηλές πωλήσεις σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Στο Hippie ο Paulo Coelho ξαναγυρνάει στην εποχή της αθωότητας,της νιότης του,όταν ήταν ένας εξεγερμένος νέος 20 ετών.Το κίνημα των χίπις απλώνεται παντού στον πλανήτη και ο συγγραφέας είναι ένας από τους νέους που φτάνουν ή θέλουν να φτάσουν στο Πικαντίλι στο Λονδίνο ή στην πλατεία Ντάμ στο Άμστερνταμ. Και από εκεί, για όποιον θέλει και μπορεί, στο μακρινό Νεπάλ, με το μαγικό λεωφορείο, το θρυλικό Magic Bus. Μία εποχή έντονης αμφισβήτησης των πάντων, από την τρέχουσα ιδεολογία μέχρι τον τρόπο ζωής του δυτικού κόσμου.
Σε αυτό το βιβλίο, αντιγράφω από το οπισθόφυλλο, που είναι το πιο αυτοβιογραφικό απ΄όλα, ο Πάουλο Κοέλο ξαναζωντανεύει το όνειρο της γενιάς των χίπηδων, που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο ειρηνικά.
Ο Πάουλο είναι ένας νέος που σχεδιάζει να γίνει συγγραφέας. Αφήνει τα μαλλιά του μακριά και ξεκινά να ανακαλύψει τον κόσμο,την ελευθερία,αλλά και το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Το ταξίδι του έχει διάφορα απρόοπτα,από τη φυλάκισή του το 1968 ,όταν ταξίδευε στη Νότια Αμερική, από τη στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας, με την κατηγορία του τρομοκράτη, μέχρι τη γνωριμία του με την Κάρλα στο Άμστερνταμ, απ΄όπου ξεκινούν μαζί για το Νεπάλ με το Magic Bus. Στην πορεία, οι δυο τους δεν ζουν απλά μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης, αλλά μεταμορφώνονται ριζικά κι ενστερνίζονται καινούργιες αξίες στη ζωή τους.
Νέοι απ΄όλα τα μέρη του κόσμου, που κατάφερναν να εξασφαλίσουν ένα πολύτιμο αγαθό,που λεγόταν διαβατήριο, συναντιόνταν στους περιβόητους Δρόμους των Χίπηδων. Κανένας δεν ήξερε βασικά τι σήμαινε η λέξη χίπης, αλλά όχι ότι είχε και σημασία. Μπορεί να σήμαινε μια μεγάλη φυλή χωρίς αρχηγό ή να παρέπεμπε σε περιθωριακούς που δεν ορμούσαν για να σε κλέψουν. Τα διαβατήρια, αυτά τα μικρά βιβλιαράκια που τα βγάζει η κυβέρνηση,τα τοποθετούσαν πάντα σε μια τσάντα κοντά στη ζώνη, μαζί με τα χρήματα κι εξυπηρετούσαν βασικά δύο σκοπούς. Ο πρώτος ήταν αυτός που όλοι γνωρίζουμε. Για να περνάνε τα σύνορα,με την προϋπόθεση ότι οι άντρες της ασφάλειας δε θα παρασύρονταν από τις ειδήσεις που διάβαζαν και δε θα αποφάσιζαν να τους στείλουν πίσω.επειδή δεν τους άρεσαν αυτά τα ρούχα,αυτά τα μαλλιά,αυτά τα λουλούδια,αυτά τα χαϊμαλιά,αυτές οι χάντρες κι αυτά τα χαμόγελα όσων έμοιαζαν να είναι μονίμως σε έκσταση-που συνήθως,αν και άδικα,αποδιδόταν στην κατανάλωση ναρκωτικών,τα οποία,όπως ισχυριζόταν ο Τύπος ,οι νέοι χρησιμοποιούσαν συνέχεια σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες.
Ο δεύτερος λόγος που χρειαζόταν το διαβατήριο ήταν για τη διάσωση του κατόχου σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης-όταν τελείωναν τα χρήματα και δεν είχε που να απευθυνθεί. Τότε το Αόρατο Ταχυδρομείο αναλάμβανε δράση. Φρόντιζε για τη διαρροή της πληροφορίας στην ντόπια αγορά,ώστε να μπορέσει ο κάτοχός του να το πουλήσει. Η τιμή πήγαινε ανάλογα με τη χώρα. Ένα διαβατήριο στη Σουηδία, όπου όλοι ήταν ξανθοί, ψηλοί και με ανοιχτόχρωμα μάτια,δεν είχε μεγάλη αξία-γιατί θα μπορούσε να μεταπωληθεί μόνο σε ξανθούς, ψηλούς, με ανοιχτόχρωμα μάτια,κι αυτοί γενικά δεν παρουσίαζαν μεγάλη ζήτηση. Στη Βραζιλία όμως, ένα διαβατήριο μπορούσε να μοσχοπουληθεί στη μαύρη αγορά γιατί, πέρα από ξανθούς, ψηλούς, με ανοιχτόχρωμα μάτια, είχε επίσης ψηλούς και κοντούς μαύρους, σχιστομάτηδες Ανατολίτες, μιγάδες, Ινδούς, Άραβες, Εβραίους,και γενικά ένα τεράστιο μωσαϊκό ανθρώπων για τους οποίους το διαβατήριο ήταν ίσως και το πιο περιζήτητο έγγραφο του πλανήτη.
Ο Κοέλο έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο,που,όμως,ο κεντρικός ήρωας δεν μιλάει σε πρώτο πρόσωπο,αλλά περιγράφεται ως Πάουλο,σε τρίτο πρόσωπο,ένα βιβλίο για την εποχή της αθωότητας όταν οι νέοι όλου του κόσμου,πίστευαν ότι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, χωρίς την χρήση βίας. Με συνθήματα για την ειρήνη,με συντροφικότητα, με αγάπη και κυρίως με ένα εσωτερικό ψάξιμο που τους βοηθούσε να βρουν τα κρυμμένα κομμάτια του εαυτού τους.
Μία διαδικασία που στις επόμενες γενιές, μάλλον ξεχάστηκε. Έγραψε, επίσης, ένα βιβλίο για τον έρωτα, που σε αυτή την νεαρή ηλικία πιστεύεις ότι θα κρατήσει ολόκληρη τη ζωή σου. Μία αδιόρατη νοσταλγία και τρυφερότητα είναι απλωμένη παντού. Ο τρόπος που γράφει ο συγγραφέας, συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, δεν έχει σημασία, είναι χαρακτηριστικός και καίριος. Στον επίλογο του βιβλίου,ο ήρωας,πετυχημένος συγγραφέας πλέον,επιστρέφει στο Άμστερνταμ 35 χρόνια μετά, για την παρουσίαση ενός βιβλίου του. Διατηρούσε μια μικρή ελπίδα ότι η Κάρλα, μόλις μάθαινε την άφιξή του στην πόλη,θα πήγαινε να τον βρει. Φανταζόταν ότι δεν θα είχε μείνει και πολύ στο Νεπάλ,όπως κι εκείνος άλλωστε. Είχε εγκαταλείψει νωρίς την ιδέα να γίνει σούφι, παρότι είχε αντέξει σχεδόν έναν χρόνο κι έμαθε πράγματα που θα τον συντρόφευαν για το υπόλοιπο της ζωής του.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, είπε μερικά πράγματα για την ιστορία που διαπραγματεύεται αυτό το βιβλίο. Σε κάποια στιγμή όμως, δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και φώναξε: -Κάρλα,είσαι εδώ;
Δεν είδε κανένα χέρι να σηκώνεται. Μπορεί και να ήταν εκεί,μπορεί και να μην είχε ακούσει κάν για τη διάλεξη που θα πραγματοποιούσε στην πόλη ή μπορεί και να το είχε ακούσει αλλά να προτίμησε να μη γυρίσει στα περασμένα. Ίσως και καλύτερα έτσι.΄΄
Νομίζω ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πράγματα που γράφτηκαν για τον συγγραφέα είναι το εξής:
΄΄ Οι αναγνώστες είτε τον λατρεύουν είτε λατρεύουν να τον μισούν. Σε κανέναν δεν δημιουργεί χλιαρά συναισθήματα – και αυτό κάτι σημαίνει, καθώς ο Paulo Coelho είναι αναμφίβολα το εκδοτικό φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών. Μπορεί οι περισσότεροι να τον μνημονεύουν για την χιλιοχρησιμοποιημένη φράση του περί σύμπαντος που συνωμοτεί, αλλά ποιος μπορεί να παραβλέψει την αίσθηση που προκάλεσε «Η Βερόνικα (που) αποφασίζει να πεθάνει» ή, πολλώ μάλλον, «Ο Αλχημιστής» (απ’ όπου και η παραπάνω φράση).
Και επειδή βιβλίο του Κοέλο χωρίς τσιτάτα δεν γίνεται,ιδού ακόμα λίγες γραμμές από το Hippie.΄΄Καμιά αξία δεν έχει η ζωή χωρίς αγάπη. Τι είναι αλήθεια, μια ζωή χωρίς αγάπη; Είναι σαν ένα δέντρο που δεν κάνει καρπούς. Σαν έναν ύπνο χωρίς όνειρα-και μερικές φορές ακόμα,να μη μπορεί να σε πάρει ο ύπνος. Είναι σα να ζείς τη μια μέρα μετά την άλλη περιμένοντας τον ήλιο να μπεί σε ένα δωμάτιο ερμητικά κλειστό,βαμμένο μαύρο,όπου εσύ ξέρεις ότι υπάρχει ένα κλειδί, αλλα δεν θέλεις να το πάρεις, να ανοίξεις την πόρτα και να βγεις από εκεί΄΄.
Προσλήψεις στο ΔΕΔΔΗΕ με προκήρυξη ΑΣΕΠ - Η προκήρυξη και οι ημερομηνίες
Προσλήψεις στο ΔΕΔΔΗΕ με προκήρυξη ΑΣΕΠ στην περιοχή του Αλιβερίου.
ΔΕΔΔΗΕ: Ανακοίνωση για την πρόσληψη, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου μέσω ΑΣΕΠ, συνολικά πέντε (5) ατόμων για την κάλυψη εποχικών ή παροδικών αναγκών της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ/Διεύθυνσης Περιφέρειας Κεντρικής Ελλάδας/Περιοχή Αλιβερίου (για τις ανάγκες αυτής στη Περιοχή Αλιβερίου που εδρεύει στο Αλιβέρι και στο Πρακτορείο Καρύστου που εδρεύει στη Κάρυστο) του Νομού Ευβοίας και συγκεκριμένα του εξής, ανά υπηρεσία, τόπο απασχόλησης, ειδικότητα και διάρκεια σύμβασης, αριθμού ατόμων (βλ. ΠΙΝΑΚΑ Α), με τα αντίστοιχα απαιτούμενα (τυπικά και τυχόν πρόσθετα) προσόντα
1 ΠΕ Υπάλληλος Γραφείου
1 ΠΕ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
2 ΔΕ Ηλεκτροτεχνικοί Δικτύων
1 ΔΕ Ηλεκτροτεχνικοί Δικτύων
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ
Οι υποψήφιοι για την απόδειξη των ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ (βλ. ΠΙΝΑΚΑ Β), των λοιπών ιδιοτήτων τους και της εμπειρίας τους οφείλουν να προσκομίσουν όλα τα απαιτούμενα από την παρούσα ανακοίνωση και το «Παράρτημα ανακοινώσεων Συμβάσεων εργασίας Ορισμένου Χρόνου (ΣΟΧ)» με σήμανση έκδοσης «02.12.2019» δικαιολογητικά, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ενότητα «ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΗ ΤΙΤΛΩΝ, ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣΕΩΝ» του Κεφαλαίου ΙΙ του ανωτέρω Παραρτήματος.
Ανακοίνωση ΣΟΧ3/2019
Παράρτημα Η/Υ
Η υποβολή των αιτήσεων αρχίζει από 01-02-2020 έως και 10-02-2020
Ολες οι ειδησεις του ΑΣΕΠ
dikaiologitika.gr
ΓΚΟΥΧΟΥ: Το νέο παιδικό βιβλίο για την βελτίωση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
Ο συγγραφέας Αργύρης Σ. Μάρδας, δημιουργός της καινοτόμας μεθόδου Άμεσης Συναισθηματικής Αποφόρτισης “Expansion Method” υπογράφει το νέο του βιβλίο με τίτλο: “Expansion Chronicles Kids: ΓΚΟΥΧΟΥ”, Εκδόσεις Publin, διαθέσιμο από σήμερα αποκλειστικά στο iTunes store και σε 50 χώρες. Το κόστος του, μόλις 2,99€!
Πάρτε το τώρα: https://books.apple.com/gr/book/γκουχου/id1481116010 ή αν ζητήστε μας να σας στείλουμε έναν redeam code για δημοσιογραφική κόπια προβολής – κριτικής στο publin.pr@gmail.com .
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Μικρή Ζωή ξύπνησε ένα πρωινό και το μόνο που μπορούσε να πει είναι ΓΚΟΥΧΟΥ! Τι μυστήριο είναι αυτό; Πρέπει να βρεθεί μια λύση για να μπορέσει ξανά να μιλήσει. Έτσι, με την βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά της ξεκινάνε μια περιπέτεια που θα την βοηθήσει να γνωρίσει τον εαυτό της, τα συναισθήματά της και να μάθει πώς να τα εκφράζει σωστά για να μπορεί να βλέπει πάντα την μαγική κυρία με το όνομα Υγεία! Το παραμύθι είναι βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες της κόρης της ψυχολόγου, ψυχοθεραπεύτριας Γεωργίας Χατζηνικολάου, ιδρυτικό μέλος της Expansion Method, ως μέρος της διαπαιδαγώγησής της.
Το παραμύθι ΓΚΟΥΧΟΥ είναι βασισμένο στη θεωρία της καινοτόμας ψυχολογικής μεθόδου “Expansion Method” ειδικά διαμορφωμένης για μικρά παιδιά ηλικίας 4 με 12. Περιέχει, εκτός από το εξαιρετικό παραμύθι, αφήγηση από τον ίδιο τον συγγραφέα.
Είναι μέρος του project Expansion Chronicles, του δημιουργού Αργύρη Σ. Μάρδα, που αποτελείται από παιδικά βιβλία, ενηλίκων, θεατρικά έργα κ.α. Σκοπός του project είναι να βοηθήσει στην διαμόρφωση μιας νέας κοινωνίας ελεύθερων πολιτών με ανεπτυγμένη Συναισθηματική Νοημοσύνη.
“Η παιδική ηλικία είναι η πιο σημαντική περίοδος στη συγκρότηση του χαρακτήρα μας. Όποια συναισθήματα κρατάμε μέσα μας και δεν τα εκφράσουμε, μας ακολουθούν σε ολόκληρη τη ζωή μας”. Σκοπός του βιβλίου είναι η βιωματική εκμάθηση της συναισθηματικής έκφρασης για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων της παιδικής ηλικίας για ένα ψυχικά υγιές μέλλον.
Κυκλοφορεί μόνο σε ψηφιακή έκδοση: Το παραμύθι “Expansion Chronicles Kids: ΓΚΟΥΧΟΥ” διανέμεται μόνο μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας itunes ταυτόχρονα σε 50 χώρες σε όλο τον κόσμο με ελάχιστο κόστος. Ο Αγοραστής απολαμβάνει, εκτός από το ίδιο το παραμύθι, αφήγηση από τον ίδιο τον συγγραφέα, παιχνίδια ενώ δίνεται η δυνατότητα άμεσων αναβαθμίσεων, που βελτιώνουν και εμπλουτίζουν την αναγνωστική εμπειρία. Οι ψηφιακές εκδόσεις είναι το μέλλον του βιβλίου.
Βιβλιοκριτική: ΄΄ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ΄΄ του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Η Αναψηλάφηση του Βασίλη Γκουρογιάννη ειναι ,ίσως,το πιό πολιτικό μυθιστόρημα που γράφτηκε για την περίοδο από την μεταπολίτευση και μετά,και,σίγουρα,το μόνο που καταφέρνει να ανιχνεύσει τις αιτίες της οικονομικής κρίσης που έχει χτυπήσει την Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια.Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με λόγο ουσιαστικό και βαθύ,που χωρίς καλολογικά στοιχεία,τοποθετεί τα πράγματα στην ουσιαστική τους βάση.
Ο ήρωας του βιβλίου-μέλος μιάς αριστερής αντιστασιακής οργάνωσης κατά τη δικτατορία η οποία εξαρθρώθηκε από τους χουντικούς-καταφεύγει στη Βαρκελώνη όπου διαπρέπει ως κλασικός φιλόλογος και ομηριστής. Με τις ψυχικές και σωματικές κακοποιήσεις που φέρει, δεν επιστρέφει στην Ελλάδα παρά πενήντα χρόνια αργότερα. Στην Ελλάδα του σήμερα. Βρίσκει μιά χώρα σε πολιτική,οικονομική,ηθική,γλωσσική παρακμή,βουτηγμένη στον αμοραλισμό και στην αμάθεια. Δεν μπορεί να την αντέξει. Οι παλιοί σύντροφοι έχουν μεταλλαχτεί,ακολούθησαν δρόμους εντελώς αντίθετους από την αρχική ιδεολογία τους,άλλοι περιφέρονται κομματικά,άλλοι καταδικάστηκαν για διαφθορά και οι αξιοπρεπέστεροι έχουν εξαφανιστεί-μιά εμπλοκή του βιολογικού καθαρισμού της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας επιτρέπει πάντα στα πολιτικά περιττώματα να επιπλέουν΄΄, αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Καί κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ο κεντρικός ήρωας πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι οι ελληνικές λέξεις όπως τις γνώριζε,έχουν χάσει την σημασία που εκείνος ήξερε. Η ίδια λέξη μπορεί να ΄χει αλλάξει ουσιαστικά μέσα στα πενήντα χρόνια της απουσίας του από την πατρίδα.
Είναι περίεργο,αλλά λέει τη λέξη πατρίδα όλο και συχνότερα, και τη λέει ακόμη με μητρική προφορά, η ισπανική γλώσσα δεν της έφαγε κανένα γράμμα. Ολόκληρη η λέξη απαρτίζεται ευτυχώς από γράμματα που δεν τα χωνεύει το στομάχι της ισπανικής. Ενώ όμως πρέπει να νοιώθει περήφανος για τη χρήση αυτής της λέξης,εντούτοις αισθανεται ένα είδος αηδίας όταν η λέξη βρίσκεται στο στόμα του,σαν να έχει αρπάξει μασημένη τσίχλα από το στόμα των υπερ-πατριωτών,των χρυσαυγιτών,και συνεχίζει να τη μασάει κι αυτός! Έχει μνήμες. Τις έχει γευτεί αυτές τις ιδεολογικές τσίχλες: Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών. Πρέπει να δημιουργηθεί άλλη λέξη αγάπης για την πατρίδα,αυτή η όμορφη ομηρική λέξη έχει καεί΄.
Ο ήρωας του βιβλίου επιστρέφει σε μιά πατρίδα και συναντά κάποιους παλιούς συντρόφους που πιά δεν αναγνωρίζει.Τίποτα από όλα αυτά που αντικρίζει δεν του θυμίζουν αυτό που είχε φυλάξει ο ίδιος μέσα του και το διαφύλαξε σαν κάτι ιερό περίπου πενήντα χρόνια. Όλα ξεπουλήθηκαν στον βωμό του κέρδους και της όποιας επιτυχίας και κοινωνικής καταξίωσης.Αλλά,μπορεί τα περιττώματα να επιπλέουν, πλην όμως η κάθαρση νομοτελειακά πάντοτε γίνεται.
Ο Μάνος Κοντολέων έγραψε για την ΄΄Αναψηλάφηση΄΄ στην Καθημερινή: ‘’Αλλά τα 50 χρόνια απουσίας είναι πολλά και τον έχουν κάνει να αισθάνεται ως ένας άνθρωπος που δεν έχει πού να πατήσει. Η Ισπανία ποτέ δεν έγινε η πατρίδα του και η Ελλάδα –στην οποία επιστρέφει– μοιάζει τόσο διαφορετική από εκείνη που είχε αφήσει. Όλοι οι σύντροφοί του έχουν ή συμβιβαστεί με έναν μικροαστικό τρόπο ζωής ή έχουν υποταχθεί σε μια κούρσα κερδοσκοπίας ή και έχουν αφεθεί σε μια άνευ νοήματος αναπόληση ενός παρελθόντος που κανείς δεν του αναγνωρίζει την όποια ουσιαστική αξία.
Η χώρα όλη έχει αλλάξει. Και ο άνθρωπος αυτός –που πέρασε όλη του τη ζωή, ως φιλόλογος, χωμένος μέσα στη μητρική του γλώσσα– ανακαλύπτει πως ακόμα και αυτή η ίδια η ελληνική γλώσσα που είχε διδαχτεί και είχε μάθει να χρησιμοποιεί, έχει αλλοιωθεί, έχει παραμορφωθεί… Μαζί με τους ανθρώπους και τα ήθη τους και η γλώσσα τους ακολουθεί πτωτική πορεία προσαρμογής σε περιπτωσιακές καταστάσεις.΄΄
΄΄ Η Ελλάδα θεωρείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και από τους πλέον ειδικούς ότι χτυπήθηκε πολύ ισχυρά,με ένταση τυφώνα,από την crisis. Εντελώς λανθασμένη προσέγγιση, που στηρίχτηκε σε κοινά συμπτώματα διαφορετικών ασθενειών.
Η Ελλάδα δεν πάσχει από την οικονομική ασθένεια crisis από την οποία νόσησαν και άλλες χώρες,όπως και η δική σας,και θεραπεύτηκαν,αλλά από μιά απαίσια ,νευρολογική θανατηφόρο ασθένεια,την anorexia nervosa,τη νευρική ανορεξία όπως την ξέρει ο κόσμος. Ολοι ξέρουν τι είδους φρικτή ασθένεια είναι αυτή. Τα συμπτώματα το επιβεβαιώνουν. Οσα υλικά αγαθά κατανάλωσε βουλιμικά η χώρα μου επί σειρά ετών μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών τα εξέμεσε,και ο εμετός παγιώθηκε σε όλη την επικράτεια και πήρε μορφή αυθαίρετων πολυτελών κτισμάτων φαραωνικών διαστάσεων σε νησιά,δάση και ακτές΄΄,λέει κάποια στιγμή ο κεντρικός ήρωας.
«Δεν είναι τυχαίο που ο ήρωας του βιβλίου γυρίζει μετά 50 χρόνια στην Ελλάδα και κάνει κριτική. Είναι ο μόνος που μπορεί, εμείς οι υπόλοιποι, λίγο ή πολύ, τσιμπολογήσαμε από τα Βόδια του Ηλίου, όπως λέω στο βιβλίο. Δεν τα αρμέξαμε, τα κάναμε μπριζόλες. Μέσα σε αυτούς και εγώ, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Δεν είμαι εγώ ο τιμητής, είμαι και εγώ ένας από αυτούς που πικραίνουν
πικραίνονται από αυτά που έγραψα, είμαι σε μια σέλφι μαζί με τους άλλους. Το βιβλίο είναι γραμμένο από πόνο και από σιχασιά»,είπε ο Βασίλης Γκουρογιάννης σε μιά συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Η ΄΄Αναψηλάφηση΄΄ είναι ένα βιβλίο-κατάθεση και ο κάθε σκεπτόμενος Ελληνίδας θα έπρεπε να το διαβάσει.Για να καταλάβει πως τα αποτελέσματα της ΄΄κρίσης΄΄ που περνάμε τα τελευταία ,σχεδόν,δέκα χρόνια,είναι πρώτα πολιτισμικά και μετά οικονομικά. Αθώοι δεν υπάρχουν. Πολύ σωστά λέει ο συγγραφέας για τον ήρωα του βιβλίου του:΄΄ Είναι ο μόνος που μπορεί, εμείς οι υπόλοιποι, λίγο ή πολύ, τσιμπολογήσαμε από τα Βόδια του Ηλίου, όπως λέω στο βιβλίο. Δεν τα αρμέξαμε, τα κάναμε μπριζόλες΄΄.
Ακρίτα, Κορτώ, Μαντά στα νέα βιβλία του Μαΐου
Πέντε νέα ελληνικά best-seller για κάθε βιβλιοφάγο.
Οι ανοιξιάτικες αναγνώσεις μας είναι γεμάτες από αγαπημένους έλληνες συγγραφείς που μας ταξιδεύουν μέσα από τις σελίδες των νέων τους βιβλίων.
Δυνατά και αγαπημένα ονόματα κυκλοφόρησαν ή θα κυκλοφορήσουν το καινούριο τους best-seller και ήδη οι Έλληνες βιβλιοφάγοι ετοιμάζονται να το ξεκοκαλίσουν μέχρι την τελευταία του αράδα.
Τα τάπερ της Αλίκης - Έλενα Ακρίτα, εκδόσεις Διόπτρα
«Τα τάπερ της Αλίκης» είναι μια αθηναϊκή τοιχογραφία της εικοσαετίας 1980-2000.
Τρεις γενιές γυναικών ζουν, ονειρεύονται και διεκδικούν: Η Κοραλία, είκοσι χρόνια καθαρίστρια στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ. Η κόρη της Ελένη, πωλήτρια στο ΜΙΝΙΟΝ, που κάνει κι επιδείξεις τάπερ σε σπίτια κυριών. Και το «εξώγαμο» κοριτσάκι της, η Αλικούλα, που πήρε το όνομα της νονάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η μικρή μέσα στα πολύχρωμα τάπερ της μαμάς κρύβει παιχνίδια, πασχαλίτσες για τα μαλλιά, στρασάκια, Μπάρμπι, επιθυμίες, ελπίδες κι όνειρα.
Όταν η Αλίκη μεγαλώνει, κλείνει ερμητικά μέσα στα τάπερ όλα όσα αισθάνεται. Αγάπη, οργή, πόνο, έρωτα, γέλιο και κλάμα. Μέχρι που η ζωή της θα απαιτήσει να ανοίξει τα αεροστεγή καπάκια και ν’ αφήσει τα συναισθήματά της ελεύθερα.
«Τα τάπερ της Αλίκης» είναι ένα γκράφιτι στους τοίχους των πολυκατοικιών της Κυψέλης, των μπορντέλων της Φυλής, των θεατρικών σκηνών, των παλιών καταστημάτων και των ρετιρέ με τις στρωμένες τσόχες για κουμκάν. Είναι όσα ζήσαμε κι αγαπήσαμε σε μια Αθήνα που δεν μένει πια εδώ.
Κυκλοφορεί
Το μυστικό του Λεονάρντο - Αύγουστος Κορτώ, εκδόσεις Πατάκη
«Πέθανα πρώτη φορά στα πέντε μου χρόνια...»
Στη δύση του βίου του, φιλοξενούμενος του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι αποφασίζει ν' αφηγηθεί τη ζωή του: από την αθωότητα και την οδύνη των παιδικών του χρόνων μέχρι την πρώτη του επαφή με την τέχνη της εικόνας, τη μαθητεία του στο ατελιέ του Βερρόκιο και την πολυτάραχη νιότη του, με τους ανομολόγητους έρωτες και τη ραγδαία του ανέλιξη στην κορυφή του καλλιτεχνικού ιερατείου της Αναγέννησης.
Όμως το αόρατο νήμα που ξετυλίγει τον μίτο της αφήγησης είναι η λαχτάρα του ηλικιωμένου Λεονάρντο να ομολογήσει το πιο σκοτεινό του μυστικό, που του βαραίνει χρόνια την ψυχή: ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο και στο οποίο χρωστά το πιο διάσημο έργο του – έναν πίνακα που δεν λέει να αποχωριστεί, καθώς περιέχει ό,τι πιο ακριβό κουβαλά στην καρδιά του.
Ιστορία μυστηρίου κρυμμένη μες στο αξεδιάλυτο μυστήριο της Ιστορίας, «Το Μυστικό του Λεονάρντο» είναι πάνω απ' όλα ένας ύμνος στην ανθρώπινη δημιουργία: στην ψυχή και στο σώμα που επιμένουν να γεννούν ακόμα κι υπό τη βαριά σκιά του θανάτου.
Κυκλοφορεί
Ταξίδι στη Βενετία - Λένα Μαντά, εκδόσεις Ψυχογιός
Ταξίδι στη Βενετία… ή μήπως ταξίδι με τη Βενετία;
Η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που στη ζωή τους ερχόταν μια απρόσμενη αλλαγή ή μια δυσάρεστη ματαίωση. Στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, καθισμένες σε χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες, έπιναν τσάι από πορσελάνινα φλιτζάνια και, μαζί με την αγαπημένη τους Βενετία, ταξίδευαν νοερά στην Πόλη των Δόγηδων…
Όλα τότε φαίνονταν πιο εύκολα. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν και τα μάτια δάκρυζαν…
Στα βαθιά κανάλια της ψυχής της, η Βενετία πετούσε όσα πονούσαν και έφερνε δροσερό αεράκι στις ζωές τους…
Η πόλη ή η γυναίκα;
Τι σημασία έχει;
Το ταξίδι στη Βενετία αέναο, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Κυρίως γεμάτο μαγεία…
Κυκλοφορεί
Στην Άκρη του Βράχου - Αλκυόνη Παπαδάκη, εκδόσεις Διόπτρα
Εκεί στην άκρη του βράχου… στην κόψη του γκρεμού… οι πέτρες γυαλίζουνε τις νύχτες σαν κοφτερά μαχαίρια.
Οι πιο πολλοί έφτασαν ως εδώ δίχως καλά καλά να το καταλάβουν. Τους ξέβρασε ένα άγριο κύμα της μοίρας τους.
Είναι και κάποιοι, λιγοστοί είν’ αυτοί, που ξεκίνησαν μόνοι τους, παρασυρμένοι από μια χίμαιρα.
Έτσι… για να συναντήσουν την ψυχή τους, πέρα από τα όριά της.
Έτσι… για να προκαλέσουν το πεπρωμένο τους.
Έτσι… για να θαυμάσουν το τοπίο.
Όμως, πάντα, απ’ όλους αυτούς που περιφέρονται στην άκρη του γκρεμού, μερικοί τα καταφέρνουν να γλιτώσουν. Είν’ αυτοί που σκάλισαν με τα νύχια τους στις σχισμές του βράχου και βρήκαν το λουλούδι που είχε κρυμμένο η ζωή.
Κι ύστερα, γυμνοί, ξυπόλυτοι, ματωμένοι, ανακάλυψαν ένα μονοπάτι κι έτρεξαν να της το προσφέρουν.
Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή μου…
Αλκυόνη
Κυκλοφορεί 22 Μαΐου
Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου - Γιώργος Σκαμπαρδώνης - εκδόσεις Πατάκη
Ο διοικητής της ΚΥΠ Κωνσταντίνος Δοβρόμηρος αναλαμβάνει την προστασία του Ντε Γκωλ κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου του 1963 – τρεις μέρες πριν δολοφονηθεί ο Λαμπράκης.
Πολλοί δεν θέλουν τον Ντε Γκωλ ζωντανό και ο Δοβρόμηρος επιστρατεύει 3.000 παρακρατικούς για να τον βοηθήσουν – ο υπαρχηγός του όμως που συνδέεται με ξένες μυστικές υπηρεσίες και την «Κόκκινη Προβιά» έχει άλλες εντολές και άλλη άποψη. Μια πόλη φωτισμένη από τις ανταύγειες του Εμφυλίου. Φτωχοδιάβολοι που μπλέκονται στην παρανοϊκή πραγματικότητα του ’63 και σε κάτι πολύ μεγάλο, που τους ξεπερνά.
Μια ανάποδη ματιά στη μοίρα των πειραματικών ηρώων, κυρίως του Δοβρόμηρου, και η υπαρξιακή κρίση στην οποία τον οδηγούν οι παγκόσμιοι καταναγκασμοί, τα ιδεολογήματα και το στοιχειωμένο παρελθόν που αναδύεται μαζί με το σκοτάδι των κοντινών του ανθρώπων.
Κυκλοφορεί
“Προς την Ελευθερία”: Ένα βιβλίο ”γροθιά στο στομάχι” για όσους έχουν παιδιά ή παραμένουν παιδιά
Το βιβλίο με τίτλο ”Προς την Ελευθερία”, είναι το πρώτο κατά σειρά, της συγγραφέως κι εκπαιδευτικού Ελευθερίας Χαλόφτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Το κεντρικό του θέμα, είναι η οικογένεια και ο καθοριστικός ρόλος που εκείνη παίζει, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των μελών της. Ένα θέμα που φαντάζει απλό ή και τετριμμένο πολλές φορές, αλλά είναι τόσο σημαντικό κι εξαιρετικά επικίνδυνο, που θέλει μία ηχηρή αντιμετώπιση από όλους.
Αλήθεια, ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους είναι πάντα ο σωστός; Οι γονείς είναι πάντα αλάνθαστοι και δεν κουβαλούν μαζί τους, λάθη του παρελθόντος; Μήπως η υπερπροστατευτικότητα που δείχνουν στην ανατροφή των παιδιών τους, δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που γεννιούνται στον αναγνώστη, που θα πάρει στα χέρια του αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο ιδιαίτερα καλογραμμένο και κυρίως, πέρα για πέρα αληθινό.
Μαρτυρία. Παλεύοντας με το τέρας της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.
«Όπου να ’ναι θα γεννηθείς σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου. Πατέρας σου θα είναι ο φόβος και μάνα σου η ενοχή. Με το που θα ’ρθεις, η ζωή μου θα γίνει αβίωτη κι ένα μονάχα συναίσθημα θα κυριαρχήσει μέσα μου: η απελπισία. Ήδη ακούω τη φωνή σου –φωνή διαβόλου από την καιόμενη κόλαση– μυρίζω τη φοβερή σου ανάσα –μπόχα από τα εκατομμύρια ανθρώπων που ’χεις καταπιεί ανά τους αιώνες– βλέπω το περίγραμμά σου – σκιά θηρίου που ετοιμάζεται να συντρίψει όποιον βρει στο πέρασμά του. Δεν με ξεγελάς. Όπου να ’ναι έρχεσαι, και τότε… αλίμονό μου».
Η Ελευθερία Φωτεινάκου τα είχε όλα: σπίτι, οικογένεια και… υπερπροστασία. Είχε και αγάπη, με την προϋπόθεση να κάνει πάντα αυτό που θέλουν οι γονείς της. Η αυταρχική μητέρα και ο αδιάφορος, αγχώδης πατέρας την οδηγούν στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ασφυκτιώντας μέσα στο νοσηρό περιβάλλον της οικογένειάς της, αποφασίζει να ξεφύγει. Προσπαθεί να ενηλικιωθεί, να χαράξει καινούριους δρόμους και να σπάσει τα συναισθηματικά δεσμά της.
Η Ελευθερία Φωτεινάκου κυνηγάει με πάθος την ελευθερία. Θα καταφέρει να την πιάσει;»
Το βιβλίο αυτό είναι ένας καλός λόγος για να σκεφτούν λίγο παραπάνω όλοι όσοι έχουν να διαχειριστούν την καθημερινότητα τους με παιδιά ή παραμένουν οι ίδιοι παιδιά. Από γονείς, εφήβους και νέους, μέχρι εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους και φοιτητές. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο που μιλάει με τόσο ρεαλισμό και δίχως υπεκφυγές, για μαθήματα ζωής που λαμβάνουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και τα οποία μας ακολουθούν για όλο μας το βίο.
Μέσα από αυστηρότητα, επιχειρήματα και γεγονότα της καθημερινότητας, η Ελευθερία Χαλόφτη θέτει επί τάπητος το θέμα της σωστής διαπαιδαγώγησης γονιών και εκπαιδευτικών, συγκρίνοντας το με άλλες εποχές. Ποια είναι τα λάθη; Τι δε γίνεται σωστά; Γιατί οι γονείς, προσπαθούν με λάθος τρόπο να θεωρήσουν τα παιδιά καθρέπτες της δικής τους προσωπικότητας;
Aυτό που επίσης τίθεται με έναν πολύ αριστοτεχνικό τρόπο, είναι το θέμα της αυτογνωσίας που πρέπει να υπάρχει μέσα από την εκπαίδευση, με σκοπό το παιδί να αγαπάει πρώτον και κύριον τον ίδιο του τον εαυτό, για να μπορεί να αγαπήσει και τους γύρω του.
Καταγράφοντας γεγονότα, μέσα από την ενδιαφέρουσα γραφή της, η συγγραφέας, μας φέρνει στο μυαλό μνήμες από τη δική μας ανατροφή. Καλές και κακές. Το βιωματικό στοιχείο κυριαρχεί, κάνοντας το βιβλίο πιο οικείο στον αναγνώστη. Το μήνυμα που μπορεί κανείς να λάβει, κλείνοντας αυτό το βιβλίο είναι οι βάσεις που καλό θα είναι να λάβει ένα παιδί, μεγαλώνοντας σε μια κοινωνία, που ο ένας σέβεται τον άλλον. Γιατί δίχως τον σεβασμό στον άνθρωπο, η κοινωνία μας δείχνει το πιο νοσηρό της πρόσωπο.
Σας συστήνω ανεπιφύλαχτα το συγκεκριμένο βιβλίο, που οφείλει να κοσμείται στη βιβλιοθήκη κάθε ελληνικού σπιτιού. Καλή ανάγνωση!
«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» του Γιάννη Ζαραμπούκα στο βιβλιοπωλείο Monogram
Το βιβλιοπωλείο Monogram (Υμηττού 17, Χολαργός) και οι εκδόσεις Πνοή σας προσκαλούν την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου, στις 19:00, σε μία βραδιά ποίησης με αφορμή την συλλογή του Γιάννη Ζαραμπούκα «Το αναπόφευκτο της μοναξιάς».
Με τον νεαρό ποιητή θα συνομιλήσει η συγγραφέας Κλαίρη Θεοδώρου (Claire Theodorou).
Σαν οπισθόφυλλο
«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι μία ποιητική συλλογή, που απαρτίζεται από σύντομες ιστορίες στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι εκείνοι που βιώνουν το συναίσθημα της προδομένης αγάπης. Εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο του θανάτου και της απουσίας. Μα, κι εκείνοι που γεύονται τη μαγεία του έρωτα σε στιγμές που γρήγορα σώνονται. Κοινός παρανομαστής όλων, η μοναξιά. Το αναπότρεπτο αυτό συναίσθημα που έρπει ανάμεσα τους κι επιβιώνει ροκανίζοντας τις ψυχές τους.
Βιογραφικό
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, μεγάλωσε στη Λάρισα, ενώ κατάγεται απ’ την Κοζάνη και σπουδάζει στο ΑΤΕΙ Αθήνας, στο τμήμα της Εργοθεραπείας. Κάνει ταξίδια κι όνειρα διαβάζοντας και χτίζει τους δικούς του κόσμους γράφοντας. Όνειρο του να δημιουργήσει τα δικά του λογοτεχνήματα. Διατηρεί τη διαδικτυακή λογοτεχνική σελίδα Vivlia4U και το αντίστοιχο blog, ενώ συνεργάζεται με το koukidaki και το frapress.gr όπου φιλοξενούνται άρθρα του, βιβλίο-απόψεις και σύντομα διηγήματα. «Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή
”Ο λιμός” του Πάνου Αμυρά – εκδόσεις Διόπτρα
”Ο λιμός” του Πάνου Αμυρά είναι μια αξιοπρόσεκτη προσπάθεια συγγραφής ενός μυθιστορήματος νουάρ με βάση τα ελληνικά δεδομένα.
Η δομή του μου έφερε στο μυαλό μάστορες του είδους, όπως ο Philip Kerr, στην περίφημη ”Τριλογία του Βερολίνου”.
H υπόθεση του βιβλίου αρχίζει να τρέχει στην Αθήνα, τον Δεκέμβρη του 1941 . ” Η πόλη έχει βυθιστεί στον εφιάλτη του μεγάλου λιμού. Ένας λοχαγός των Ες Ες , ο οποίος ερευνά μια υπόθεση για λογαριασμό του υπουργού Προπαγάνδας Γιάζεφ Γκέμπελς,δολοφονείται άγρια στο ξενοδοχείο ”Μεγάλη Βρετανία”. Την έρευνα της δολοφονίας αναλαμβάνει ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης, ο οποίος επιστρέφει στην ενεργό δράση ύστερα από το καθεστώς διαθεσιμότητας που είχε τεθεί μετά την κλοπή της σβάστικας στην Ακρόπολη”, αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Με φόντο την Αθήνα υπό Γερμανική Κατοχή, ο Πάνος Αμυράς κατάφερε να στήσει μια ιστορία που σε κάνει να μη θέλεις να αφήσεις το βιβλίο του από τα χέρια σου, μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σελίδα.
Κυρίως γιατί έχει μελετήσει σε κάθε πιθανή λεπτομέρεια την εποχή και καταφέρνει να την αναπαραστήσει σαν κλασική ταινία εποχής. Μόνο που εδώ δεν έχει εικόνα.Τις εικόνες τις δημιουργεί με τις λέξεις του ο συγγραφέας στο μυαλό του αναγνώστη.
”Οι Ναζί δεν ήθελαν ανεπιθύμητες συναντήσεις με το πλήθος των πεινασμένων και από τα γραφεία τους στο Μετοχικό Ταμείο πήγαιναν μέσω της εναέριας γέφυρας στις ανέσεις της Αθηναϊκής Λέσχης για να γευματίσουν, να παίξουν μπιλιάρδο ή να πιουν τα ποτά τους στις άνετες δερμάτινες πολυθρόνες. Εκεί προγραμμάτιζαν τις συναντήσεις τους με τους υπουργούς της κυβέρνησης, εκεί έκλειναν τις συμφωνίες τους με τους επιχειρηματίες που οργάνωναν τη μαύρη αγορά. Η Λέσχη ήταν διακριτική και το περιβάλλον ευχάριστο. Το σκηνικό στην Πανεπιστημίου ωστόσο ήταν εντελώς διαφορετικό από τις ανέσεις της Αθηναϊκής Λέσχης. Στα Προπύλαια ,η μηχανή με τους δύο αστυνομικούς προσπερνούσε ένα κάρο του δήμου γεμάτο πτώματα. Γέροι και γριές που δεν άντεξαν την πείνα, παιδιά που ορφάνεψαν και πέθαναν από το κρύο και την ασιτία, όλοι μαζί, ανάκατοι συνοδοιπόροι στο τελευταίο ταξίδι προς την αιώνια ανάπαυση που γινόταν με τον πιο εξευτελιστικό για την ανθρώπινη φύση αγώγι”.
Ο Πάνος Αμυράς καταφέρνει να αναπαραστήσει πιστά μιά εποχή,μπλέκοντας υπαρκτά πρόσωπα όπως ο Άγγελος Εβερτ, ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου , ο αντιπρόεδρος της κατοχικής Κυβέρνησης Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος ή ο ποιητής Αγγελος Σικελιανός, και οι συγγραφείς Μαρία Ιορδανίδου και Λιλίκα Νακου, με πρόσωπα μυθοπλασίας όπως είναι ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης και τα άλλα πρόσωπα του βιβλίου και το κάνει πολύ πειστικά. Ακόμα πιο πειστικά περιγράφει σημεία και κτίρια της Αθήνας και ο αναγνώστης του ”Λιμού” μαθαίνει ,ας πούμε,για την περίφημη μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων πώς ” η μπλε πολυκατοικία διέθετε δύο μεγάλες ανεξάρτητες εισόδους που οδηγούσαν στα διαμερίσματα και στο δώμα του τελευταίου ορόφου. Η όψη της πρωτοποριακή,ενώ οι υπολογισμένες εναλλαγές χώρων και κενών, εσοχών και εξοχών, έσπαγαν τη μονοτονία χωρίς να κουράζουν. Στολίδι της πολυκατοικίας το χρώμα της,το βαθύ αγιορείτικο μπλε του ζωγράφου Παπαλουκά, φίλου του νεαρού αρχιτέκτονα Κούλη Παναγιωτάκου που τόλμησε και τελικά πέτυχε”.
Ο Πάνος Αμυράς καταφέρνει να ζωντανέψει μέσα από τις σελίδες του ”Λιμού” μια ολόκληρη εποχή. Την Αθήνα της κατοχής.Εκεί όπου συνυπήρξαν οι Έλληνες που αγωνίστηκαν εναντίον των κατακτητών με τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους. Τα πεινασμένα παιδιά που προσπαθούσαν να επιζήσουν ψάχνοντας για τα αποφάγια των Γερμανών και οι ευνοούμενοι του καθεστώτος πού σύχναζαν σε καμπαρέ και καζίνο. Ο κόσμος των σαλονιών και ο κόσμος του δρόμου. Ο κόσμος που αγωνίστηκε για την ελευθερία και ο κόσμος που ανέβηκε οικονομικά από την Γερμανική Κατοχή.
”Ο Λιμός” του , πέρα από την αστυνομική του πλοκή , είναι ένα μυθιστόρημα που περιγράφει μια από τις χειρότερες εποχές της ελληνικής ιστορίας και το κάνει εξαιρετικά, αν σκεφτεί κανείς πως είναι το πρώτο του βιβλίο.
Ο συγγραφέας Ευάγγελος Μαυρουδής έγραψε για τον ”Λιμό”: ”Ο Λιμός του Πάνου Αμυρά ,παρά τον τίτλο του,είναι μυθιστόρημα χορταστικό σε δράση, γεμάτο σασπένς. Πραγματική λογοτεχνία. Η αστυνομική πλοκή και η νουάρ αφήγηση συγκροτούν ένα ιστορικό μυθιστόρημα με ολοζώντανους και συναρπαστικούς ήρωες , που συνυπάρχουν και διαπλέκονται με αληθινά ιστορικά πρόσωπα,αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της μεγάλης πείνας του 1941. Αξιοποιώντας οικογενειακά βιώματα και ενδελεχή έρευνα, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα που ζωντανεύει την Κατοχική Αθήνα”.
ANDREA CAMILLERI - ΤΟ ΓΚΡΙ ΤΑΓΙΕΡ
Στη μακροχρόνια, άμεμπτη καριέρα του, το υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας και αφοσιωμένος σύζυγος είχε λάβει τρεις ανώνυμες επιστολές. Οι δύο πρώτες ήταν παλιές, είχαν σταλεί πριν από δεκαετίες. Η τελευταία είχε έρθει πρόσφατα και έκανε σαφείς υπαινιγμούς για την πίστη της νεαρής και πανέμορφης δεύτερης συζύγου του, της Αντέλε, μιας σαγηνευτικής femme fatale, γυναίκας με άγριο αισθησιασμό αλλά συμπεριφορά σεμνή και τυπική σε όλα, ακόμα και στο ντύσιμο. Κανείς λοιπόν δεν απορεί που σε ιδιαίτερες περιστάσεις φοράει ένα άψογο γκρι ταγιέρ. Το ρούχο αυτό ωστόσο έχει βαθύ συμβολικό νόημα. Ένα νόημα που ο σύζυγός της θα ήταν καλύτερα να μη μάθαινε ποτέ...
Ο μετρ της αστυνομικής λογοτεχνίας Αντρέα Καμιλλέρι αποδεικνύει για άλλη μια φορά τις ικανότητές του ως ανατόμου της γυναικείας ψυχής. Για άλλη μια φορά, επίσης, δεν διστάζει να θίξει τον αστικό καθωσπρεπισμό και την απαράμιλλη υποκρισία που χαρακτηρίζουν την "καλή" -και διεφθαρμένη- κοινωνία της σύγχρονης Σικελίας.
Μετάφραση : Γιάννα Σκαρβέλη
Εκδόσεις : Ελληνικά Γράμματα
ΜΑΡΣΕΛ ΠΡΟΥΣΤ - ΑΝΑΖΗΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ
Όσο κρατούσε η ημέρα, σ' αυτή την κατοικία με έντονο τον αέρα της εξοχής, που έμοιαζε απλώς με τόπο ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο περιπάτους ή με καταφύγιο τη στιγμή που θα ξέσπαγε η μπόρα, μια απ' αυτές τις κατοικίες όπου όλα τα καθιστικά θυμίζουν εξοχικά κιόσκια και όπου, κρεμασμένα στις ταπετσαρίες των υπνοδωματίων, τα τριαντάφυλλα του κήπου στη μία, τα πουλιά των δέντρων στην άλλη, εμφανίζονται ολοζώντανα μπροστά μας και μας κρατούν συντροφιά -χωριστά το καθένα-, καθώς ήταν παλιοκαιρινές ταπετσαρίες, όπου κάθε τριαντάφυλλο είχε τόσο ευδιάκριτο περίγραμμα που θα το κόβαμε αν ήταν ζωντανό, κάθε πουλί θα το κλείναμε σε κάποιο κλουβί και θα το εξημερώναμε, ολότελα διαφορετικές απ' αυτές τις επιβλητικές διακοσμήσεις των τωρινών υπνοδωματίων, όπου σ' ένα ασημένιο φόντο διαγράφονται, ακολουθώντας την ιαπωνική τεχνοτροπία, όλες οι μηλιές της Νορμανδίας, προκαλώντας παραισθήσεις τις ώρες που είμαστε ξαπλωμένοι· όσο κρατούσε η ημέρα, έμενα στο δωμάτιό μου που έβλεπε στις ωραίες πρασινάδες του πάρκου και στις πασχαλιές της εισόδου, στα πράσινα φύλλα των ψηλών δέντρων, τα οποία λαμπύριζαν στον ήλιο πλάι στο νερό, και στο δάσος της Μεζεγκλίζ. Όλα ετούτα τα απολάμβανα απλώς επειδή σκεφτόμουν: «Είναι ωραία που έχω τόσο πράσινο στο παράθυρο του δωματίου μου», έως τη στιγμή που, στον αχανή πρασινωπό πίνακα, αναγνώρισα, χρωματισμένο σε αντίθεση με βαθύ γαλάζιο, μόνο και μόνο επειδή βρισκόταν πιο μακριά, το καμπαναριό της εκκλησίας του Κομπραί. Όχι μόνο μιαν ορισμένη απεικόνιση ετούτου του καμπαναριού, αλλά το ίδιο το καμπαναριό, το οποίο, καθώς εναπόθετε μ' αυτό τον τρόπο στα μάτια μου την απόσταση των τόπων και των χρόνων, διαγραφόταν καταμεσής στο αστραφτερό πράσινο και με μια ολότελα διαφορετική απόχρωση, τόσο σκοτεινή που σου έδινε την εντύπωση ενός ιχνογραφήματος που αποτυπωνόταν στο τζάμι του παραθύρου μου. Και οσάκις έβγαινα για λίγο από το δωμάτιό μου, μπορούσα να διακρίνω στην άκρη του διαδρόμου, μια που είχε διαφορετικό προσανατολισμό, κάτι σαν πορφυρή λωρίδα, την ταπετσαρία ενός μικρού σαλονιού, κάποιο απλό τούλι αλλά κόκκινο, κι έτοιμο να πυρώσει με την πρώτη ηλιαχτίδα που θα έπεφτε επάνω του
Μετάφραση - Επιμέλεια : Παναγιώτης Πούλος
Εκδόσεις : Εστία
ΘΩΜΑΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣ - Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Αντικείμενο αυτού του βιβλίου αποτελεί ο κοινωνικός διαχωρισμός στην Αθήνα, δηλαδή η κατανομή των διαφόρων κοινωνικών ομάδων στο χώρο της πόλης. Η Αθήνα δεν έχει να επιδείξει ούτε πύργους για τους πλούσιους ούτε παραγκουπόλεις για τους φτωχούς. Ως πρωτεύουσα ενός μάλλον φτωχού κράτους, του οποίου η οικονομία ήταν κυρίως αγροτική μέχρι τη δεκαετία του 1960, το κτισμένο περιβάλλον της πόλης δεν προβάλλει σημάδια μεγάλου ιδιωτικού ή δημόσιου πλούτου και διεθνούς ισχύος. Τα σημάδια της φτώχειας επίσης έσβησαν σταδιακά ως επακόλουθο της ταχείας μεταπολεμικής οικονομικής ανάπτυξης και του αποτελεσματικού ρόλου της οικογενειακής αλληλεγγύης στην αναπλήρωση του κράτους πρόνοιας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταξική ανισότητα απουσιάζει ή ότι οι ευάλωτες ομάδες των μεταναστών και των μειονοτήτων δεν υφίστανται διακρίσεις. Σημαίνει ότι δομές, όπως η κοινωνική φυσιογνωμία της ιδιοκτησίας αστικής γης, μηχανισμοί, όπως τα κυρίαρχα συστήματα στέγασης και η πρόσβαση στην ιδιοκατοίκηση, και πρακτικές, όπως η οικογενειακή αλληλεγγύη για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των ευάλωτων μελών της οικογένειας, εμπόδισαν τη μετάφραση της κοινωνικής ανισότητας σε χωρική διαίρεση.
Εκδόσεις : Αλεξάνδρεια
ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΕ
Αγαπημένε,
όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό
το μελάνι θα ’χει πια στεγνώσει,
η ζάχαρη θα ’χει μουχλιάσει,
ένα σύκο θα σαπίζει
στο κρεβάτι.
Σε μια γαβάθα θα βρεις υπολείμματα
τροφής.
Στην πραγματικότητα δεν ξέρω
αν θα το έχω γράψει εγώ
ή κάποια άλλη
με όνομα παράξενο όπως
Αδελαίδα, Εριφύλη ή Περσεφόνη.
Αγαπημένε,
ήσουν απελπιστικά αθώος,
ανυπεράσπιστα ένοχος,
τις νύχτες ζωγράφιζες ελάφια,
έκλαιγες μετά καθώς τα σκότωνες,
γέμιζαν σκάγια τα σεντόνια.
Μια μέρα ενώ σου ετοίμαζα καφέ
είδα μες στο φλιτζάνι ένα δέντρο.
Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να χαθώ στο δάσος.
Αγαπημένε,
όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό,
τι άραγε θα έχει απομείνει από μας σ’ αυτήν τη γη;
Σκόνη στα δάχτυλα κάποιου θεού που θα φυσήξει.
Ξένε, όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό,
θα γίνεις λαθραναγνώστης.
Κανίβαλος θα τραφείς από τη σάρκα μιας αγάπης.
Θα σου θυμίσει μια δική σου.
Καμία σχέση.
Ποτέ μην εμπιστεύεσαι αυτούς
που αφήνουν σημειώματα.
Εννιά στις δέκα φορές επινοούν.
Εκδόσεις : ΠΟΛΙΣ
Ο κήπος της Δόνια Αμέλια της Μαρσέλας Σερράνο
Ενα νέο βιβλίο έφτασε πρόσφατα στα βιβλιοπωλεία που είναι σίγουρο ότι θα σας συναρπάσει και αφορά την περίοδο της δικτατορίας Πινοτσέτ στην Χιλή.
Η συγγραφέας Μαρσέλλα Σεράνο μας μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο σε μία δύσκολη εποχή να ζει κανείς, με το βιβλίο της ”Ο Κήπος της Δόνια Αμέλια”.
Κατά τη διάρκεια µιας διαδήλωσης ενάντια στη δικτατορία του Πινοτσέτ, ο φοιτητής Μιγέλ Φλόρες συλλαµβάνεται και οδηγείται στο κρατητήριο. Λίγες µέρες µετά τον εκτοπίζουν σε µια αγροτική περιοχή κοντά στην πρωτεύουσα, αλλά µακριά από κάθε πολιτική δραστηριότητα.
Εκεί, είναι υποχρεωµένος να παρουσιάζεται στο φυλάκιο των καραµπινιέρων σε καθηµερινή βάση και διαπιστώνει ότι η παρουσία του γεννά φόβο και µίσος στους ντόπιους.
Η µόνη που εντέλει θα καλοδεχτεί τον νεαρό εξόριστο, βάζοντας τέλος στη µοναξιά του, είναι η δόνια Αµέλια, γυναίκα µέσης ηλικίας, χήρα και ιδιοκτήτρια µιας φάρµας µε το όνοµα Λα Νοβένα. Του ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της και τον φέρνει σε επαφή µε την κουλτούρα ενός κόσµου που αντιπροσωπεύει ό,τι ο νεαρός άνδρας απεχθάνεται περισσότερο στην κοινωνία.
Ο Μιγέλ, σταδιακά, χάρη στη σχέση που αναπτύσσει µε την Αµέλια, θέτει υπό αµφισβήτηση τις προκαταλήψεις του. Η βαθιά επιθυµία του να τη µισήσει µετατρέπεται σε έλξη και σ’ έναν µόνιµο δεσµό. Όµως η µοίρα και η πολιτική δράση του Μιγέλ θα επιφέρουν µια οδυνηρή, ανεπανόρθωτη και για τους δυο, ανατροπή.
Μια συγκινητική ιστορία µε την οποία η Μαρσέλα Σερράνο µάς εισάγει στον συναισθηµατικό κόσµο των γυναικών που έχουν έρθει αντιµέτωπες µε τον σπαραγµό της προδοσίας – που έχουν προδοθεί µα και έχουν προδώσει.
Η Μαρσέλα Σερράνο γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1951. Σπούδασε χαρακτική στο Universidad Catolica (1976-1983) και εισέβαλε θυελλωδώς σε διάφορους χώρους των σύγχρονων Τεχνών (μεταξύ των οποίων και στην body art). Όλα τα έως τώρα μυθιστορήματά της, Nosotras que nos queremos tanto, 1991 (βραβείο Premio Municipal de Literatura, 1994), Para que no me olvides, 1993 (βραβείο Sor Juana Ines de la Cruz, 1994), Το τέλος της γιορτής (1995) και Το πανδοχείο των θλιμμένων γυναικών (1998) σημείωσαν πολύ μεγάλη επιτυχία.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε όλα τα βιβλιοπωλεία στην ενδεικτική τιμή των 13 ευρώ.
ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ
Αθήνα 2016. Η Ροζαλία, μια ογδοντάχρονη γυναίκα, ζει μόνη σε μια παλιά μονοκατοικία στην Αθήνα. Ένα πρωί ανακαλύπτει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Από τον γραφικό χαρακτήρα αντιλαμβάνεται πως είναι δικό της, όμως αδυνατεί να θυμηθεί την ύπαρξή του. Καθώς το ξεφυλλίζει, εκπλήσσεται δυσάρεστα. Οι σκισμένες σελίδες, οι μουτζούρες και οι βίαια κομμένες φωτογραφίες δεν αρμόζουν στον ευγενικό της χαρακτήρα. Σε κάποια σελίδα συναντάει μια ζωγραφιά που της κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον από τον περίεργο τρόπο που είναι κομμένη. Πασχίζει να βρει απάντηση, όμως παράλληλα νιώθει πως αυτή η λήθη την προστατεύει από κάτι σκοτεινό και απειλητικό. Το βράδυ, καθώς πηγαίνει να κοιμηθεί κρατώντας το ημερολόγιο, ένα χαρτάκι θα γλιστρήσει από μέσα, όμως εκείνη δεν θα το δει. Είναι το κομμάτι που έλειπε από τη ζωγραφιά που τόσο την είχε προβληματίσει. Το σκουριασμένο γρανάζι της μνήμης θα αρχίσει πάλι να γυρνάει και να φέρνει στο φως συγκλονιστικά γεγονότα, ανατρεπτικές αλήθειες, έρωτα, προδοσία, παιχνίδια της μοίρας και του μυαλού, που συντάραξαν τη ζωή της. Ένα σκισμένο ημερολόγιο, μια παλιά ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού θα ενώσουν και τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας της και με τον τρόπο τους θα αποκαλύψουν Όσα δεν έγιναν λέξεις.
Εκδόσεις Διόπτρα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
.jpeg)
